φαρμακολύτρια
του Βασίλη Πολύζου
Αυτή την πόλη δεν την ξέρω, δε θυμάμαι
πώς φύτρωσαν αυτά τα σιδερένια νύχια
στα δάχτυλα του ορίζοντα.
Θυμάμαι το ενυδρείο των μικρών ερώτων
και τις παράγκες με τα εαρινά ανθέμια
απ’ τις πληγές τους έτρεχε ο Απρίλης
γλυκόπικρος, καθώς το γάλα της συκομουριάς
στην εμπασιά τους ένα οικείο σκιάχτρο
τυφλωμένο απ’ το αιφνίδιο μεσημέρι
βάζοντας πότε πότε αντήλιο την παλάμη.
Πάει καιρός τώρα που φύγαν οι γειτόνοι
αφήνοντας το ψοφιο καναρίνι στο μπαλκόνι.
―Ευτυχώς, λέει η Κρισταμπέλ, θά ’ρθει το βράδυ
να σταθεί πάνω απ’ τις άδειες πολεμίστρες
η Σελήνη η Φιδοκρατούσα, η Φαρμακολύτρια
σέρνοντας πίσω της μια θάλασσα πορτοκαλιές
σαν τη νυχτιά που αγαπηθήκαμε ακουμπώντας
τους ψιθύρους μας στο πεζούλι του κήπου
τινάζοντας απ’ τα μαλλιά μας χούφτες το χρυσάφι.
φαρμακολύτρια, ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
από το βιβλίο DIZZILAND, εκδ. ΕΡΙΦΥΛΗ 2001
Κρεολή Σελήνη, μια αφίσα του Βασίλη Πολύζου 2011
10 σχόλια:
οι ψίθυροι των γυναικών στην ποίηση του Πολύζου έχουν εκτός από ήχο, γεύση και μυρωδιά.
Αρετή, είσαι φίλη και το δείχνεις. Θα ανακαλέσω το άλλο μισό της καρδιάς μου από την Κίνα.
Καληνύχτα
Aim
Υγ Κάποτε θα 'πρεπε να γραφτούν τα απομνημονεύματα των πεζουλιών των κήπων! Αλλά έμειναν κήποι;
http://www.youtube.com/watch?v=pKMjKSsRbOg
"ήμουν μικρός και ξέχασα"
κήπους/που κάποτε ήταν.
καλημέρα, Αιμίλιε.
καλημέρα,Αρετή
πέρασε κι η κυριακή που τρων τα ψάρια και τα ψάρια είχαν αναληφθεί εις ουρανούς
στο δημοτικό τα κοριτσάκια πιασμένα χέρι χέρι τραγουδούσαν "θα υπάγω εις τους κήπους, δεν περνάς, δεν περνάς" κλπ
κι εμείς οι τότε πινόκιοι είχαμε το νου μας στις ψευτιές! (μνήμες παιδικής επαρχίας)
Αιμ.
όπως το άλλο με τη μαργαρίτα, που σταμάτησα στο δεν/κι αυτή από κήπου.
πολλές μαργαρίτες την πάτησαν... από κήπου
διότι ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα
ήμουν απόλυτα βέβαιη.
για το παραπάνω.
πολλά φιλιά
Β.
ετούτο... το σύρσυμο
της θάλασσας με τις πορτοκαλιές ζωντάνεψε στον κήπο μου
ήχους σιωπής!
φιλί
του Απρίλη!
Ντέπι,
στον κήπο σου
ο Απρίλης
30 νύχτες με ζεστό φεγγάρι!
σιωπηλό φιλί
Δημοσίευση σχολίου