Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

άγγελος / ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!


άγγελος
του Βασίλη Πολύζου

τόσο μελάνι στον αγέρα
κι όμως κατέβαινε συχνά στον κήπο μας
ντυμένη στα λευκά
κι άναβε με την άκρη των χειλιών της
έναν έναν τους σβησμένους κρίνους



Βασίλης Πολύζος
Ηλιακό Ποδήλατο
άγγελος

angel
an image by Vassilis Polyzos
2011

Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011

Translating T. S. Eliot: Journey of the Magi / The Pilgrims



T. S. ELIOT
Το Ταξίδι των Μάγων
απόδοση στα Ελληνικά
Βασίλης Πολύζος

«Μας βρήκε κρύο τσουχτερό
Στην πιο τραχιά περίοδο της χρονιάς
Για ένα ταξίδι και ταξίδι τόσο μακρινό:
Δρόμοι που βούλιαζαν, καιρός ξυράφι
Μέσα στο καταχείμωνο.»
Γδαρμένες οι καμήλες, με πληγές στα πόδια, χολιασμένες
Να κείτονται απάνου στο μισολιωμένο χιόνι.
Ήταν ώρες που νοσταλγούσαμε
Τα θερινά παλάτια στις πλαγιές, τα λιακωτά,
Τις μεταξένιες κόρες να κερνάν σερμπέτια.
Κι ύστερα οι καμηλιέρηδες με βλαστημιές και μούρμουρο
Να παίρνουν δρόμο, να ζητάν πιοτί, γυναίκες,
Τις νύχτες οι φωτιές να σβήνουν, να μην έχουμε κατάλυμα
Κι οι πόλεις εχθρικές κι οι κωμοπόλεις μίζερες
Και τα χωριά μες στη βρομιά και την ακρίβεια:
Μας βρήκαν μέρες δύσκολες.
Και τελικά κρίναμε πιο σωστό να ταξιδεύουμε τη νύχτα,
Με λίγον ύπνο στ’ αρπαχτά,
Όπου ακούγαμε φωνές να τραγουδάν στ’ αυτιά μας
Πως όλα αυτά ήταν μια αποκοτιά.

Κι ύστερα ξημερώματα φτάσαμε σε μια ήμερη κοιλάδα,
Υγρή, κάτω απ’ τη ζώνη του χιονιού, που μοσχοβόλαε χλωρασιά,
Μ’ ένα μικρό ποτάμι και μ’ έναν νερόμυλο που χτύπαε στο σκοτάδι
Και τρία δέντρα, χαμηλά στον ουρανό.
Κι ένα άσπρο γέρικο άλογο έφυγε καλπάζοντας μες στο λιβάδι.
Κι από κει φτάσαμε σε μια ταβέρνα μ’ αμπελόφυλλα στο ανώφλι,
Στην ανοιχτή της πόρτα έξι χέρια παίζαν αργυρά νομίσματα στα ζάρια,
Και κάτι πόδια κλώτσαγαν τα άδεια ασκιά κρασιού
Μα δεν υπήρχε είδηση και πήραμε ξανά το δρόμο
Και πέφτοντας το σούρουπο, την τελευταία στιγμή
Βρήκαμε αυτό το μέρος· κι άξιζε, θαρρώ, τον κόπο μας.

Πάει πολύς καιρός που ’γινε αυτό, θυμάμαι,
Και πάλι αν ήταν θε να το ’κανα. Μα γράψε
Τούτο γράψε
Τούτο: τραβήξαμε όλο αυτό το δρόμο
Για Γέννα ή για Θάνατο; Σίγουρα ήταν Γέννα,
Το ’δαμε με τα μάτια μας, χωρίς αμφιβολία. Γέννα και θάνατο είχα ξαναδεί
Μα νόμιζα πως ήταν κάτι αλλιώτικο· ετούτη η Γέννα ήταν
Σκληρή κι ολόπικρη αγωνία για μας, σαν Θάνατος, ο θάνατός μας.
Γυρίσαμε στις χώρες μας, σε τούτα τα Βασίλεια,
Μα ησυχία πια δεν έχουμε εδώ, με την παλιά μας πίστη,
Μ’ έναν ξένο λαό με τους θεούς του σφιχταγκαλιασμένο.
Χαρά μου θα ’ταν ένας άλλος θάνατος.

T.S.Eliot, Journey of the Magi, 1927 (Ariel Poems)
Απόδοση στα Ελληνικά: Βασίλης Πολύζος, 2010


The Pilgrims, μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2004

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

Girl Riding a Solar Bicycle / μαδριγάλι


ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ
μαδριγάλι

I hate to see de evenin sun go down
cause my baby she done an lef dis town

Η μοίρα μου στο Huis ter Duin
ήταν η συνάδελφος
απ’το πανεπιστήμιο του Leiden.
Μου μίλησε για τη ρύθμιση της ενέργειας
στις Κάτω Χώρες
και για μια τουλίπα που βάφτισε η βασίλισσα
όταν επισκέφτηκε το Σπίτι στον Αμμόλοφο.
Έπειτα με κάποια συστολή
μου διηγήθηκε ένα ολλανδικό ανέκδοτο
για τον υπέργηρο πρύτανη
που πέρναγε ώρες στο παγκάκι του πάρκου
χαζεύοντας τα πόδια των κοριτσιών
καμωμένα από κρέμα σαντιγί
ή λείο βασάλτη.

― Τί κοιτάζετε, Χερ Προφέσορ;
― Κοιτάζω τις κοπέλες με τα σορτς
μα δε θυμάμαι για ποιό λόγο.

Her toothy smile. Sauerkraut.
Στην πόρτα μου λέει «καληνύχτα»
προσφέροντας το αριστερό της μάγουλο στον αέρα.

(Κυρία μου, είχα τις πιο ανεπίληπτες προθέσεις
ήθελα μόνο να γνωρίσω από κοντά
τις κάτω χώρες σας).
―Καληνύχτα.

Πάτερ ημών
είπα κατά μόνας
χτες ήμουνα
ένα κοπάδι λασπωμένα περιστέριa
χτες ήμουνα
ένας μαύρος Ιησούς απ’τη Ναμίμπια
χωρίς ένα ράντι στην τσέπη
χάρισα ένα βαρβάτο αλογάκι
από χαρτόνι αντιλόπης
σε μια καθολική καλόγρια
στην πλατεία του Αγίου Πέτρου
τα δάχτυλά μου άγγιξαν για μια στιγμή
τα δάχτυλά της.

―Αδελφή Τερέζα
ευωδιάζεις μοσχοκάρυδο και κανέλα
μη εισενέγκης με
είμαι ένας μαύρος Ιησούς απ’τη Ναμίμπια
προσευχήσου για μένα
γι’αυτό το ρίγος που σου χάρισα
για μια στιγμή
κάτω απ’τον πάναγνο αφαλό σου.

Ώρες παράλληλες με το νοτιά
ονειρεύτηκα μια κρεολή Σελήνη
κι ένα μπαλκόνι με τορνευτά κάγκελα
πάνω απ’τη θάλασσα
όπου ρεμβάζω
την ανεκλάλητη ευτυχία των ψαριών.

μαδριγάλι, ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
από το βιβλίο Ηλιακό Ποδήλατο
εκδ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 2003


Girl Riding a Solar Bicycle
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2011

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ, für Elise ή ο Μπετόβεν με τη μολότοφ!


für Elise

προφήτης παλαιών ημερών
ο θαλασσινός γέρων
the old lecher
απρόσεχτος
με ίσκα και τσακμακόπετρα
ανάβοντας τον πυρσό
μετά από αρκετές αποτυχίες είναι αλήθεια
ου γαρ έρχεται μόνον
έκαψε την κάτασπρη γενειάδα του

τί άνθρωπος είπαμε
he cut his nose to spite his face
ποιόν θα ωφελήσει αυτή
η ακατάσχετη λογόρροια
μια μολότοφ ξεθυμασμένη
που αναπηδά κατεβαίνοντας
ένα ένα τα σκαλοπάτια
ως το σαλόνι όπου ζευγαρώνουν
σπαστικά χερουβείμ
και το κλειδοκύμβαλο
έχει βουλιάξει ως το λαιμό
στη σονάτα για την Ελίζα


für Elise
ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
από τη συλλογή Ηλιακό ποδήλατο
 εκδ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
 2003

für Elise
εικαστική σύνθεση
του Βασίλη Πολύζου
2011

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Intermezzo: Brendan Behan, I remember in September



BRENDAN BEHAN
I Remember In September
(From The Hostage)

I remember in September,
When the final stumps were drawn,
And the shouts of crowds now silent
And the boys to tea were gone.
Let us, oh Lord above us,
Still remember simple things,
When all are dead who love us,
Oh the Captains and the Kings,
When all are dead who love us,
Oh the Captains and the Kings.
Far away in dear old Cyprus,
Or in Kenya’s dusty land,
Where all bear the white man’s burden
In many a strange land.
As we look across our shoulder
In West Belfast the school bell rings,
And we sigh for dear old England,
And the Captains and the Kings.
I wandered in a nightmare
All around Great Windsor Park,
And what did you think I found there
As I stumbled in the dark?
It was an apple half-bitten,
And sweetest of all things,
Five baby teeth had written
Of the Captains and the Kings.


Εικόνα:
εικαστική παρέμβαση του ποιητή Βασίλη Πολύζου
σε παλιά φωτογραφία του Brendan Behan
2011

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

Κρεολή Σελήνη, αρρυθμία / γυμνό


ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ
αρρυθμία

η μια μέρα
σπρώχνει την άλλη
σε χρόνο αόριστο

νοσταλγούμε
το χιόνι που δεν ήρθε
μια βολική κάθαρση

όμως
τα σπίτια γέρασαν
στην αυλή
ένας ιπποκόμος φάντασμα
ξυστρίζει
σχήματα αλόγου

περνάμε ώρες
σε μια σβησμένη Φλωρεντία
στο τζάκι

σκεφτόμαστε
το ανώφελο στριπτίζ
της γυναίκας
στο δοκιμαστήριο

κυρία μου
ο Κανδαύλης πέθανε

Βασίλης Πολύζος
αρρυθμία
από το βιβλίο
Κρεολή Σελήνη
ΑΠΟΠΕΙΡΑ 2010

γυμνό
μια ζωγραφιά
του Βασίλη Πολύζου
2011



Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Βασίλης Πολύζος, οι σημαίες στον ορίζοντα



οι σημαίες στον ορίζοντα

είπαμε θάψτε τους να ησυχάσουμε,
να ξοφλήσουμε επί τέλους το χρέος μας
οι νεκροί έχουν κι αυτοί μια θέση
κάτω απ’ τ’ ασάλευτο φως της πανσελήνου
εν γη ερήμω και αβάτω και ανύδρω
κι ελάτε να κρυφτούμε πίσω από τις λέξεις
πίσω απ’ τους φράχτες με τ’ αλησμονάνθια
αφήνοντας τα βρέφη στις κλειστές αυλόπορτες
-θα περάσουν νωρίς τ’ απορριματοφόρα-
γιατί φάνηκαν οι σημαίες στον ορίζοντα
κι ουρές των σκορπιών κεντούν στο πεντάγραμμο
διχαλωτούς χρησμούς χωρίς φωνήεντα

Βασίλης Πολύζος, οι σημαίες στον ορίζοντα
ένα ποίημα από τη συλλογή Επίλογοι και άλλα Κεκραγάρια
εκδ. ΕΡΙΦΥΛΗ 1999

Β.Π., a portrait by Olga 2008

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

DIZZILAND, ω αφελέστατε / επιτύμβιο



ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ
ω αφελέστατε

Τω καιρώ εκείνω ο Γενάρης άφηνε κάθε πρωί στην πόρτα μας
ένα καλάθι ζουμερά κούμαρα κι ύστερα ερχόταν στο παράθυρο,
έτριβε με το γούνινο μανίκι του το τζάμι και μας κοίταζε
χαμογελώντας, ενίοτε έκοβε απ’ το ασημένιο ακροκέραμο
του έλατου ένα κρούσταλλο και το ρουφούσε με αγαλλίαση.

Στη στρωμένη σάλα είχαμε σύναξη τα παιδιά, διασκεδάζαμε
φτύνοντας πάνω στο καπάκι της σόμπας, το σάλιο έτρεχε
πέρα δώθε τσιτσιρίζοντας στο πυρωμένο μαντέμι, ώσπου να
ξεψυχήσει γράφοντας μια σύντομη αμοιβάδα.

Τι ανοησίες είναι αυτές, μας μάλωνε από το ανατολικό ντιβάνι,
λύνοντας τα κοτσιδάκια της, με το φουστάνι ανεβασμένο
ανέμελα ως το μυχό των μηρών, η όμορφη ξαδέρφη μας,
η Ερωτηίς, γεννημένη 6 του Οκτώβρη (Ερωτηίδος μάρτυρος),
στα δεκαπέντε της εσωτερική στις ουρσουλίνες, ποιος πίστευε
πως θα τη χάναμε μέσα σε τρία χρόνια χτυπημένη απ’ τον
καρκίνο.

Εν πάση περιπτώσει, την περασμένη εβδομάδα έφυγε πλήρης
ημερών και ο παππούς, δυστυχώς ξεχάσαμε στην τσέπη
του γιλέκου του το κουρδιστό ρολόι με τη χρυσή καδένα,
το πήρε, είπαμε, μαζί στον τάφο του ο γερο-τσιγγούνης και
τώρα θα περνάει τις ώρες του τυλίγοντας το χρόνο γύρω του
άχρηστο αραχνοπάνι.

Τα φτερά, συμπέρανε ο Αιμίλιος, είναι ανώφελα σε κενό αέρος.

ω αφελέστατε, ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
από το βιβλίο DIZZILAND, εκδ. Εριφύλη 2001

επιτύμβιο, εικαστικό του Βασίλη Πολύζου 2005

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

ΒΆΣΙΛΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ: bass beat / flores para los muertos



ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ
bass beat

ας μη μιλάμε για χρυσάνθεμα
σ΄ αυτή την πόλη που τη ρήμαξε η βροχή
οι σκελετοί αραδιασμένοι στο πεζοδρόμιο
μου γνέφουν οτοστόπ
κόβουν στα δυο το φωτοστέφανο
των μπροστινών μου φαναριών

τι κι αν τους καταγγείλω
για ελλιπή οδοντοστοιχία
για ιστορίες που δεν είχαν μέλλον
το χαμόγελό τους πλατύ και αφιλοκερδές
τα χέρια τους θερισμένα απ΄ τον καρπό
θυμούνται μόνο αυτά που άγγιξαν

Βασίλης Πολύζος, bass beat
Ηλιακό ποδήλατο
ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 2003

flores para los muertos
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2007

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ, ασημένια φτερά



ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ
ασημένια φτερά

τις ώρες που απαγορεύεται η κυκλοφορία
οι αναζητούμενοι βαδίζουν ελεύθεροι στ σκέψη μας
υπεράνω νόμων
μπαίνουν στ’ αφύλαχτα νεκροπωλεία
τοποθετούν βιολέτες στα κρυστάλλινα βάζα
στέκονται μπροστά στους μεγάλους καθρέφτες
δοκιμάζοντας ρευστά περιγράμματα
προσαρμόζουν ασημένια φτερά στους ώμους τους
σαν έτοιμοι να πετάξουν
μόλις γυρίσουμε αλλού τα μάτια μας
έτσι ορίζουν την κάθε μας κίνηση
περιμένοντας να πληρώσουμε τα δηνάρια της φυγής τους
όπως περιμένουν με κλειστές ομπρέλες
αραδιασμένοι κάτω απ’ τις μαρκίζες οι ανέστιοι
το τελευταίο νυχτερινό λεωφορείο

ασημένια φτερά, ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
από το βιβλίο Επίλογοι και άλλα Κεκραγάρια,
εκδ. ΕΡΙΦΥΛΗ 1999

ασημένια φτερά, εικαστικό του Βασίλη Πολύζου 2011

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

Επιστροφή στη Διζιλάνδη: μπούφου εγκώμιον



ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ
μπούφου εγκώμιον

να σημειώσουμε
η πόλη μας είχε περάσει
μια νύχτα ανήσυχη
με βιαστικές εκσπερματώσεις
και με τους κατηχούμενους στον πρόναο
να φραγγελώνουν τις φαντασιώσεις τους
κάτω από λιπαρά καντήλια
ψελλίζοντας θάλαττα θάλαττα

στη ροδοδάχτυλη αυγή
ίσως θα ’ταν καλύτερη
μια σύναξη μονήρης
πίσω από τις κουρτίνες του ο καθένας
αφήνοντας τους ίσκιους μας
να σκιαμαχούν ελεύθεροι στο δρόμο
μικραίνοντας ή/και μακραίνοντας
κατά πώς βάδιζε ο ήλιος

όμως μας τρόμαξε
πρωί πρωί το μήνυμα στο κινητό
ουαί υμίν
για τους κοιμώμενους τις κυριακές
και τις δεσποτικές γιορτές

έτσι λοιπόν πανστρατιά
ανήμερα της απτέρου νίκης
στήσαμε στην κολώνα της πλατείας
το πουλί που το λέγαμε μπούφο
αν και πολλοί λατινιστές επέμεναν
να το φωνάζουν bubo bubo



μπούφου εγκώμιον
από τα ποιήματα
Επιστροφή στη Διζιλάνδη
©Βασίλης Πολύζος 2003-2004

εικόνα
bubo bubo
(Αιμιλίου Πτηνολόγιον)

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

Αιμιλίου dicta: (3) το γεράκι κι η κουκουβάγια



Το γεράκι κι η κουκουβάγια

η σοφία τoυ γερακιού
είπε ο Αιμίλιος
είναι η μωρία της κουκουβάγιας

Αιμιλίου dicta
απόσπασμα από το ποίημα Γερόντιον
του Βασίλη Πολύζου
(από το βιβλίο
Το ταξίδι του Αιμίλιου στην Έρημη Χώρα
εκδ. ΕΡΙΦΥΛΗ 2008)

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

Αιμιλίου dicta: (2) Οι νυχτερίδες στο σκοτάδι




Οι νυχτερίδες στο σκοτάδι

Οι νυχτερίδες στο σκοτάδι είναι ανοιχτά βιβλία,
είπε ο Αιμίλιος

Οι νυχτερίδες στο σκοτάδι
20.7.2003
Από τη σειρά
Αιμιλίου dicta
Βασίλης Πολύζος 2003-2011

Εικόνα:
Αιμίλιος, ένα σκίτσο του Βασίλη Πολύζου 2008

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

Αιμιλίου dicta: (1) Ο αντίχειρας κι ο δείχτης


Ο αντίχειρας κι ο δείχτης

Κάποτε ο Αιμίλιος παρακολούθησε μια διάλεξη με θέμα τη συμβολή του αντίχειρα στη
δημιουργία του πολιτισμού.
- Θα ’πρεπε να πουν κάτι και για το δείχτη, σχολίασε. Μ’ αυτόν πατάμε τη σκανδάλη.

Ο αντίχειρας κι ο δείχτης
14.5.2004
Από τη σειρά Αιμιλίου dicta
©Βασίλης Πολύζος 2003-2011

Εικόνα:
Αιμίλιος, ένα σκίτσο του Βασίλη Πολύζου 2008

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

αλλάζοντας στάση στον ύπνο / ανάκριση



ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ
αλλάζοντας στάση στον ύπνο

όνειρα πλάτης
όνειρα δεξιάς πλευράς
όνειρα αριστερής πλευράς
στο ταβάνι πάντα ακοίμητος
ο γλόμπος της εξουσίας

Βασίλης Πολύζος
αλλάζοντας στάση στον ύπνο
Επίλογοι και άλλα Κεκραγάρια
εκδ. ΕΡΙΦΥΛΗ 1999

ανάκριση
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου 2004

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Βασίλης Πολύζος: προ-λογικά / distortion X



προ-λογικά

α. Εν ταις ημέραις εκείναις
εγένετο σημεία και τέρατα εν τω λαώ πολλά.
Ψήλωσαν υπερμέτρως τα καμπαναριά
καταπίνοντας τον ουρανό.
Ο κ. Στράτης Σεβάχ, ο θαλασσινός
άνοιξε σελίδα στο Διαδίκτυο.
Κοσμοκαλόγερος μετέφρασε γουέστερν
αντί πινακίου φακής.
Η Lucy κατέβηκε ανέραστη στο μετρό
μ’ ένα φλογάτο γαρύφαλλο κρυμμένο στη σκέψη της.

β. Ο χρόνος των Ονείρων είναι ο Ασυντέλεστος Μέλλων.
Όταν συμπληρωθεί, τι θ’ απομείνει;
Μια ρημαγμένη ανθοφορία;
Τα δάχτυλα της βροχής πάνω στο ξεκούρδιστο κλειδοκύμβαλο;

γ. Το πρωί θ’ ανέβει πάλι η ομίχλη απ’ την Πόρτα του Ποταμού.
Κουβαλώντας ψιθύρους ληγμένων επαναστατών.
Σε ρυθμό rap.
Die Wanderjahre πέρασαν ανεπιστρεπτί.

δ. Εντολή πρώτη: Ου διδάξεις.

Βασίλης Πολύζος, προ-λογικά
από το βιβλίο Επίλογοι και άλλα Κεκραγάρια
εκδ. ΕΡΙΦΥΛΗ 1999

distortion X, εικαστικό του Βασίλη Πολύζου

Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ, Aufstieg und Fall / σφαγή



ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ
Aufstieg und Fall

ένας άνθρωπος στη διασταύρωση
φθινοπώρου και χρωμάτων
καίγεται πιο γρήγορα
από μια λαμπάδα
φως ιλαρόν
κάποιοι τον κοιτάζουν
ψιθυρίζοντας εσπερινούς
πίσω από τις παλάμες τους
αναρωτιούνται πόσο να κοστίζει
το πουκάμισο του Νέσσου
σε περίοδο εκπτώσεων

Aufstieg und Fall
ένα ποίημα
του Βασίλη Πολύζου
© 2003

σφαγή
μια ζωγραφιά
του Βασίλη Πολύζου
2004

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

Hamlet, Act 3 Scene 1, To be or not to be

http://youtu.be/XE-yS8ICOrc


William Shakespeare
Hamlet
To be, or not to be

To be, or not to be─ that is the question;
Whether 'tis nobler in the mind to suffer
The slings and arrows of outrageous fortune,
Or to take arms against a sea of troubles,
And by opposing end them? To die, to sleep─
No more; and by a sleep to say we end
The heart-ache and the thousand natural shocks
That flesh is heir to. 'Tis a consummation
Devoutly to be wish'd. To die, to sleep;
To sleep, perchance to dream. Ay, there's the rub;
For in that sleep of death what dreams may come,
When we have shuffled off this mortal coil,
Must give us pause. There's the respect
That makes calamity of so long life;
For who would bear the whips and scorns of time,
Th’ oppressor's wrong, the proud man's contumely,
The pangs of despis’d love, the law's delay,
The insolence of office, and the spurns
That patient merit of th’ unworthy takes,
When he himself might his quietus make
With a bare bodkin? Who would these fardels bear,
To grunt and sweat under a weary life,
But that the dread of something after death─
The undiscover'd country, from whose bourn
No traveller returns─ puzzles the will,
And makes us rather bear those ills we have
Than fly to others that we know not of?
Thus conscience does make cowards of us all;
And thus the native hue of resolution
Is sicklied o'er with the pale cast of thought,
And enterprises of great pitch and moment,
With this regard, their currents turn awry,
And lose the name of action.─-

Hamlet
To be or not to be
Act 3, Scene 1, Lines 56─88
The Alexander Text © HarperCollins Publishers 1951

Στο video, η κλασική ερμηνεία του Laurence Olivier.
Από την ομώνυμη κινηματογραφική ταινία (1948)
σκηνοθετημένη από τον ίδιο.

Εικόνες:
1. Η προμετωπίδα της αποκαλούμενης First Folio έκδοσης
του 1623, εφτά χρόνια μετά το θάνατο του Shakespeare.
Στην έκδοση αυτή, οι ηθοποιοί John Heminge και
Henry Condell
συγκέντρωσαν 36 θεατρικά έργα του Shakespeare και τα εξέδωσαν
σε μορφή βιβλίου.
Το πορτρέτο είναι χαρακτικό του Martin Droeshout
βασισμένο σε ζωγραφιά της εποχής


2. Ο Αιμίλιος ως Άμλετ, μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2011.

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ, Ψαλμός σε ήχο σαμπάh



ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ
ψαλμός
σε ήχο σαμπάh

μέρες αυθεντικές
4WD
έφυγε ο δρόμος για το Κάντερμπ’ρι
ίσως και για τη Δαμασκό
τα μοναστήρια κατέναντί μου χειρόγραφα
στην περγαμηνή του προσώπου σου
κι οι αποθήκες του μπαμπακιού
ζυγισμένες σε σκοινί ακροβάτη
πάνω απ’ τα κεφάλια μας

ξένος και πάροικος
μες στην απόλυτη σιγή που ακολουθεί
την πτώση του χιονιού
βαδίζω
στην έρημη αποβάθρα των καναρινιών
εν ταπεινότητι
χωρίς δικαίωμα εισόδου
στα σφαιριστήρια του Littlejohns
ειμή μόνον μέσω Χαίντελ ή Μπαχ
ανάβοντας ένα καντήλι
στο ακρογωνιαίο παράθυρο του ουρανού
όπου
μπορεί κάποιος να ξενυχτά
πίσω απ’ το αναλόγιο
διαβάζοντας τον κατάλογο των νεκρών
άλλωστε όσο πιο χλωμό το φως
τόσο πιο δυνατό το φαρμάκι του

εν οδώ ταύτη
ή επορευόμην
έκρυψαν παγίδα μοι

αναπέμποντας
μικρούς παρακλητικούς κανόνες
εγώ δε εις μάτην ονειρεύτηκα
ένα κάτασπρο άλογο
με δύο ζεύγη πτερύγων
παρά τα θρυλούμενα για τον Πήγασο
δίπλα μου
στη θέση του θανάτου
νεάνις λευκή ως σουδάριον
δείχνει στο χάρτη
το τελευταίο ορόσημο
Love-ύρινθος

Βασίλης Πολύζος, Ψαλμός σε ήχο σαμπάh
ένα ποίημα από το Ηλιακό Ποδήλατο
εκδ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 2003

εικόνα: σελίδα από το βιβλίο
Μελώδική Ανθοδέσμη, Β΄
του Μανώλη Χατζημάρκου

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011

Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ, Φιλέλλην



Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ
Φιλέλλην

Την χάραξι φρόντισε τεχνικά να γίνει.
Έκφρασις σοβαρή και μεγαλοπρεπής.
Το διάδημα καλλίτερα μάλλον στενό•
εκείνα τα φαρδιά των Πάρθων δεν με αρέσουν.
Η επιγραφή, ως σύνηθες, ελληνικά•
οχ' υπερβολική, όχι πομπώδης-
μην τα παρεξηγήσει ο ανθύπατος
που όλο σκαλίζει και μηνά στην Ρώμη-
αλλ' όμως βέβαια τιμητική.
Κάτι πολύ εκλεκτό απ' το άλλο μέρος•
κανένας δισκοβόλος έφηβος ωραίος.
Προ πάντων σε συστείνω να κυττάξεις
(Σιθάσπη, προς θεού, να μη λησμονηθεί)
μετά το Βασιλεύς και το Σωτήρ,
να χαραχθεί με γράμματα κομψά, Φιλέλλην.
Και τώρα μη με αρχίζεις ευφυολογίες,
τα «Πού οι Έλληνες;» και «Πού τα Ελληνικά;
πίσω απ' τον Ζάγρο εδώ, από τα Φράατα πέρα».
Τόσοι και τόσοι βαρβαρότεροί μας άλλοι
αφού το γράφουν, θα το γράψουμε κι' εμείς.
Και τέλος μη ξεχνάς που ενίοτε
μας έρχοντ' από την Συρία σοφισταί,
και στιχοπλόκοι, κι άλλοι ματαιόσπουδοι.
Ώστε ανελλήνιστοι δεν είμεθα, θαρρώ.

Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ, Φιλέλλην

Αιμίλιος Σωτήρ Φιλέλλην
ψηφιδωτό του Βασίλη Πολύζου 2011

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

Βασίλης Πολύζος, Το Ταξίδι του Αιμίλιου στην Έρημη Χώρα




ΧΡΟΝΙΚΟ

για ένα σκουλήκι
είπε ο αιμίλιος
το μήλο εξέπεσε της χάριτος
κι η αφροδίτη μου
δέσμια τώρα στο χαρέμι
του μεγάλου τούρκου
περνάει τις μέρες της διαβάζοντας
το ασελγές χρονικό
του Κουνιλίγκου και της Φελλατίας

ΧΡΟΝΙΚΟ, ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
από το βιβλίο Το Ταξίδι του Αιμίλιου στην ΄Ερημη Χώρα
εκδ. ΕΡΙΦΥΛΗ 2008

Dear Mrs. Equitone,
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου
που χρησιμοποιήθηκε ως προμετωπίδα (κόκκινη εκδοχή)
στο βιβλίο Το Ταξίδι του Αιμίλιου στην Έρημη Χώρα

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Εκ Διζιλάνδης


-------------

ΕΚΤΑΚΤΟ!


Τα τέλη δεν έχουν τέλος
είπε ο Αιμίλιος
-------------



Ο άνθρωπος από τη Διζιλανδη
ένα ντοκιμαντέρ του Μηνά Ταταλίδη
για τον Βασίλη Πολύζο
φιλίας ένεκεν

www.youtube.com/watch?v=VReX7mHFv4c



ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ
(με τη σειρά του έργου)

Βασίλης Πολύζος – διαβάζει απόσπασμα από το ποίημα άμωμοι εν οδώ?
(DIZZILAND, ΕΡΙΦΥΛΗ 2001)
Αγνή Στρουμπούλη - Βασίλης Πολύζος


(από συνέντευξη 27.4.2007 στη ραδιοφωνική εκπομπή της Αγνής Στρουμπούλη


Δρόμο παίρνει Δρόμο αφήνει, Ρ/Σ Φιλία, ΕΡΤ )
Αντώνης Ρουπακιώτης, ομιλία στη Στοά του Βιβλίου (απόσπασμα)
Βασίλης Λαλιώτης, ομιλία στη Στοά του Βιβίου (απόσπασμα)
Κώστας Κρεμμύδας, από την ομιλία στο 29 Συμπόσιο Ποίησης
και απόσπασμα από το ποίημα zebra crossing (μια δεύτερη ανάγνωση του ποιητή Κ*
και άλλα αμφίδρομα, ΑΠΟΠΕΙΡΑ 2008)
Βασίλης Πολύζος, απόσπασμα από το ποίημα αλλόκοτα όντα στο εκθετήριο


(DIZZILAND, ΕΡΙΦΥΛΗ 2001)
Νίκος Δεληβοριάς, ομιλία στη Στοά του Βιβλίου (απόσπασμα)
Θανάσης Κοσμίδης, ομιλία στη Στοά του Βιβλίου) (απόσπασμα}
Βασίλης Πολύζος, απόσπασμα από το ποίημα έξοδος


(DIZZILAND, ΕΡΙΦΥΛΗ 2001)
από την εκδήλωση Ποιητική Βραδιά Μανδραγόρα 12.11.2008
Μαρία Ροδοπούλου – διαβάζει το ποίημα Ρουέν


(Ηλιακό Ποδήλατο, ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 2003)
Έλενα Κυρίτση, ομιλία στη Στοά του Βιβλίου (απόσπασμα)
Βασίλης Πολύζος, απόσπασμα από το ποίημα Crail, Kingdom of Fife


(12+1 μοναχικά ποιήματα, ΕΡΙΦΥΛΗ 2005)
Βασίλης Χατζηϊακώβου, στη Στοά του Βιβλίου
απόσπασμα από το ποίημα Ηλιογραφήματα


(Επίλογοι και άλλα Κεκραγάρια, ΕΡΙΦΥΛΗ 1999)
Βασίλης Πολύζος, διαβάζει το ποίημα exposure


(12+1 μοναχικά ποιήματα, ΕΡΙΦΥΛΗ 2005)
Νίκη Ζορμπά, απόσπασμα από ομιλία στη Στοά του Βιβλίου
Βασίλης Πολύζος
, διαβάζει το ποίημα Μελπομένη εν πλώ
(Επίλογοι και άλλα Κεκραγάρια, ΕΡΙΦΥΛΗ 1999)
Σταύρος Σταυρόπουλος, ομιλία στη Στοά του Βιβλίου (απόσπασμα)
Βασίλης Πολύζος, διαβάζει απόσπασμα από το ποίημα flashback


(μια δεύτερη ανάγνωση του ποιητή Κ*, ΑΠΟΠΕΙΡΑ 2008)
Μηνάς Ταταλίδης, ομιλία στη Στοά του Βιβλίου (απόσπασμα)
Βασίλης Πολύζος
, διαβάζει απόσπασμα από το ποίημα μαδριγάλι
(Ηλιακό Ποδήλατο, ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 2003)
Μαρία Ροδοπούλου, διαβάζει το ποίημα Ματίλντα


(Μια δεύτερη ανάγνωση του ποιητή Κ*, ΑΠΟΠΕΙΡΑ 2008)


Σημείωση: Τα ποιήματα του Βασίλη Πολύζου που διαβάζει η Μαρία Ροδοπούλου
είναι από την εκπομπή της 60 λεπτά στην αρένα των λέξεων
(1.4.2009) στο διαδικτυακό ραδιόφωνο radio chimeres.gr

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ / Ομπρέλες του Σεπτέμβρη



Βασίλης Πολύζος
ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

ελαφρά τη καρδία
ο αγέρας πήρε τα καπέλα μας
τις ομπρέλες μας
τις ρίμες που πετούσαμε στην άμμο
για τα σπουργίτια

είπες θα κρυφτώ πίσω από κείνο
το μοναχικό σύννεφο
με το τατουάζ στον ώμο του
κι όταν ξανάρθω
θα είμαι πριν από πολύ καιρό

θα είμαι ένα τηλεγράφημα
από επαρχιακό σταθμό
ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα
τις μέρες που φορούσα τ’ άσπρα γάντια μου

Βασίλης Πολύζος, ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ
από το βιβλίο
Κρεολή Σελήνη
ΑΠΟΠΕΙΡΑ 2010

Ομπρέλες του Σεπτέμβρη
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2004
.

Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ: ελαφρά πατήματα / La Cocotte



ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ
ελαφρά πατήματα

1

στέκεται δίπλα μου στο salad bar
φωτεινό μεσημέρι στου Garfunkel
η βροχή πέρασε άφησε μόνο
ένα ρίγος στα φύλλα των δέντρων
μια υπόκρουση ερωτισμού
στο υπογάστριο

η ανάσα μου παραμονεύει το βλέμμα της
το βλέμμα της παραμονεύει την ανάσα μου
πίσω από τη λόχμη των μαλλιών

(γυμνή κάτω από το λεπτό φουστάνι της;
ύψιστε
ένα τραπέζι στη γωνιά
να χωρίσω τα γόνατά
της)

Θα ρίξω στο ποτήρι σας μια μπύρα
χρυσή βροχή με αφρό βυζαντινό
να κάνει τρούλο

(κι η νέγρα απέναντί μου
λαιμός αγαλματένιος
οξυκόρυφοι μαστοί)


2

φεύγουμε σε δρομάκια
με αναμνήσεις νορμανδίας
τα μαραμένα εμπορικά ευωδιάζουν
ρομάντζο-ντρίλι-αλατζά-παλιό κασμίρι
σεξ πάνω σε δρύινο πάγκο
(η ιστορία της)

να σας βγάλω μια φωτογραφία
κάτω από τούτη τη στοχαστική μαρκίζα

μπαίνουμε στο καπνοπωλείο
για τσιγάρα και προφυλακτικά

o dreaming spires
ένα παράθυρο
με θέα την απόγνωση

γλυκιά μου Κρισταμπέλ
πατήστε στο χαλί ελαφρά
γιατί πατάτε πάνω στα όνειρά μου
όπως θα έλεγε κι ο ποιητής W.B.Yeats

ελαφρά πατήματα
από τα ποιήματα προς ρωμαίους
του Βασίλη Πολύζου
© 2002-2003

La Cocotte
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου
2011

Παρασκευή 26 Αυγούστου 2011

αναμνήσεις προκάτ άνοιξης: Ε΄ - εγώ ειμί η οδός




εγώ ειμί η οδός
του Βασίλη Πολύζου

und das Schiff mit acht Segeln
und mit fünfzig Kanonen
wird beschießen die Stadt

wat is de Spiel??

ιδού εγώ Seamus the Famous
φυσιοδίφης επί ξύλου κρεμάμενος
ιδού εγώ Orlando Furioso
επίσκοπος της πενθέκτης Συνόδου
επί ξυρού ακμής αναρριχώμενος
ιδού εγώ Emil Kafka
περιμένοντας το ουράνιο τόξο
να φέρει μια μικρή Judy Garland
με τραγούδια παστέλ παστοράλ
πάνω σε λουλουδένια αιώρα
ιδού εγώ Coitus Interruptus Emeritus
God’s non-stop gift to women
καθηγητής στο LSE διδάξας
επί σειράν ετών το μάθημα
a broad overview of the
worldwide growth of whoring
και ποιά η ευθύνη μου ως βροχοποιού
που δεν μπόρεσα να κρατήσω
μήτε ένα σύννεφο
πάνω απ’την άνυδρη ετούτη μέρα
ήρεμη σαν πουκάμισο νεκρού
ίδιο κενό στα παράθυρα
ίδιοι σκοτωμένοι γλάροι στο σαλόνι
κι αυτό το απόρθητο φως
στο πρόσωπο της Κοντεσίνας
είναι το φως των προβολέων
η δε γλώσσα μου στο βυθό
του ουρανίσκου της
εξ ου η δρόσος απέσταξεν
σε μικρούς ηδονικούς κόμπους
χαίρε η καιομένη και χαίρε η χλωρή
and she an arch-dyke
staying at the arch-duke’s, her cousin's
γιατί μόνο μια φορά
θα σου δοθεί η Σαπφώ in vivo
κατά την παρέλαση των κύκνων
στη δεντροστοιχία
και ο πoλιός ζωγράφος θα χαιρετήσει
υποκλινέστατος die Matrosen
mit den weissen Hosen
so hush little baby don’t you cry
το πρόσωπό σου θα λιτανέψουν
οικιστήρες και πολιούχοι άγιοι
κουβαλώντας το ύπτιο καλοκαίρι
άχρι θανάτου utópia/uchrónia
φυτεύοντας γιγαbytes σιωπής
παρά τας διεξόδους των υδάτων
κι ο σπίνος κι η σουσουράδα θα κριθούν
πεπτωκότες άγγελοι
causes of corruption in EU countries
και μόνη μου ελπίς και παραμυθία
in saecula saeculorum
το μαγικό κατάλευκο βουνό
που αντίκρυσα απρόσμενα ένα πρωί
μπροστά στο παράθυρο του ξενοδοχείου
στο λιμάνι του Ελσίνκι

για κοίτα είπε η Κρισταμπέλ
είναι ένα καράβι χιονισμένο
με οχτώ πανιά και πενήντα κανόνια
που έφτασε ακροπατώντας μες στη νύχτα

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

εγώ ειμί η οδός → Κατά Ιωάννην, ιδ΄, 6.

und das Schiff mit acht Segeln….→ Bertolt Brecht, Drei Groschen Roman
(Träume eines Küchenmädchens).

Seamus the Famous,φυσιοδίφης...→ Seamus Heaney, Death of a Naturalist.

LSE : συντομογραφία του London School of Economics.

εξ ου η δρόσος απέσταξε… Πρβλ. Ιωσήφ υμνογράφου, Κανών του Ακαθίστου
Ύμνου, Ωδή στ΄:
Εκ σου η δρόσος απέσταξε...

χαίρε η καιομένη...→ Οδ. Ελύτης, Το Άξιον Εστί (Το Δοξαστικόν):
Χαίρε η Καιομένη και χαίρε η Χλωρή...

staying at the arch-duke’s, her cousin’s → T. S. Eliot, The Waste Land,
στιχ. 13 – 14:
And when we were children, staying at the arch-duke’s,
My cousin’s…

so hush little baby…→ George Gershwin, Summertime.

παρά τας διεξόδους των υδάτων → Πέτρου Πελοποννησίου (θ.1777)
Πολυέλεος «Μακάριος ανήρ» → Δαβίδ, Ψαλμός α΄, 3:
Και έσται ως το ξύλον το πεφυτευμένον
παρά τας διεξόδους των υδάτων...

Κρισταμπέλ βλ. DIZZILAND (αναβαθμοί, siffleur, φαρμακολύτρια).


εγώ ειμί η οδός (και οι σημειώσεις)
το πέμπτο άσμα

από το βιβλίο αναμνήσεις προκάτ άνοιξης
του Βασίλη Πολύζου
, εκδ. ΑΠΟΠΕΙΡΑ 2006

εικόνα: I love graffiti
μια αφίσα του Βασίλη Πολύζου
(2006)
για την έκδοση του βιβλίου


Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011

Creole Moon / αποτύπωμα


ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ
αποτύπωμα


αναδύθηκε
τα μαλλιά της έσταζαν φεγγάρι
κρατούσε
δυο φτερά τυλιγμένα σε σελοφάν

ποιος θα με φροντίσει
είπε
τόσα μηνύματα στέλνει η σιγανή βροχή
κι ο άνεμος γράφει κάθε μέρα
στο πρόσωπό μου
είμαι ένα συναξάρι
είμαι η βαϊοφόρος
είμαι η γραφή πάνω στην άμμο
που δεν πρόλαβες να διαβάσεις

συναντηθήκαμε
στον αυτοκινητόδρομο
μάταια ψάχνοντας για το μοτέλ
ή για τα μάτια μιας γάτας
μέσα στο σκοτάδι

ποιος θα σε φροντίσει είπε
σε λίγο ξημερώνει
θα χαθούμε

αποτύπωμα, ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
από το βιβλίο Κρεολή Σελήνη
εκδ. ΑΠΟΠΕΙΡΑ 2010

Creole Moon, μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2011


Σάββατο 20 Αυγούστου 2011

Ηλιακό Ποδήλατο / εκστρατεία (η εκδοχή του αδειανού πουκάμισου)







εκστρατεία

στην κορφή του ανεμοδείχτη ο αλέκτωρ
λάλησε τρεις φορές
φυσώντας ο βοριάς αλάτι
in memoriam

δέκα οργιές πέρα απ’ την ακτή
αφήσαν οι συντρόφοι τα κομμένα χέρια τους
στην κουπαστή
και κολυμπούσαν ύπτιοι κατά την Τροία

stormy weather, boys,
φώναζε μεθυσμένος από ομίχλη ο ναύκληρος
ξεχάσαμε το καραβόσκυλο στην ξέρα
και τώρα θα γυρίζει αδέσποτο μες στη βροχή
μυρίζοντας ένα ένα τ’ αρμυρίκια
ώσπου να του σφυρίξει απ’ το παλάτι η Ελένη

εκστρατεία, ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
από το βιβλίο Ηλιακό ποδήλατο, ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 2003

Ελένη, μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2007

Πέμπτη 18 Αυγούστου 2011

Αιμιλίου παραινέσεις: Don't Jump the Queue



Don't Jump the Queue

ιού ιού ιού
my friend don’t jump the queue
my friend don’t jump the queue
ιού ιού ιού

my friend take my cue
my friend don’t jump the queue
’cause others may jump you
ιού ιού ιού

Don't Jump the Queue
παραινετικόν ποιημάτιον
του Βασίλη Πολύζου 2011
(εξ αγαθής προαιρέσεως)

Emilius blue in the face
a photo by Helen

Δευτέρα 15 Αυγούστου 2011

Κρεολή Σελήνη / ΤΡΑΓΟΥΔΙ



ΤΡΑΓΟΥΔΙ

αφιέρωση

από ξένον τόπο
κι απ’ αλαργινό
ήρθ’ ένα κορίτσι
δώδεκα χρονώ

το όνομά μου είπε
είναι Λίζα the Lizard

μικρά θαύματα γίνονται
κάθε μέρα

αρκεί να φυσήξει αύρα λεπτή
κι οι λεμονιές στον κήπο
θα ψιθυρίσουν δεκαπεντασύλλαβο

κι η βροχή θ’ αφήσει τα κοτσιδάκια της
να στεγνώσουν στον ήλιο

και την ώρα που η άμμος
γίνεται χρυσάφι
στα δάχτυλα του δειλινού
κλείνω κάτω από τα βλέφαρά μου
γαρδένια
χρυσάνθεμο
αζαλέα
και μπιγκόνια

ΤΡΑΓΟΥΔΙ, ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
από το βιβλίο Κρεολή Σελήνη
έκδ. ΑΠΟΠΕΙΡΑ 2010

εικόνα ΚΡΕΟΛΗ ΣΕΛΗΝΗ
, μια αφίσα του Βασίλη Πολύζου
για την έκδοση του βιβλίου 2010

Παρασκευή 12 Αυγούστου 2011

Το ταξίδι του Αιμίλιου στην Έρημη Χώρα / ραθυμία






ΡΑΘΥΜΙΑ

ραθυμία κατέσχε με
ό γέγραπται γέγραπται

και σύ; ανέγνως;

ανέγνως την φιλοκαλίαν των βασανισμών;
ανέγνως την φιλαλληλίαν των βασανιστών;

ανέγνως το ικετήριον των βιασμών;
ανέγνως το ιλαστήριον των βιαστών;

ανέγνως την σποράν των διαμελισθέντων;
ανέγνως την συγκομιδήν των σφαγιασθέντων;

ανέγνως τα sacrosancta exterminaria;
ανέγνως της σπάθης τα ευλογητάρια;

ανέγνως τους ολολυγμούς των σειρήνων;
ανέγνως το εγχειρίδιον των θρήνων;

ανάγνωθι και γνώθι σαυτόν
you lecteur ignoramus
you pompous ass
you cocksucker
you motherfucker

ραθυμία, ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
από το βιβλίο Το Ταξίδι του Αιμίλιου στην Έρημη Χώρα
(ΕΡΙΦΥΛΗ 2008)

εικόνα επάνω:
το εξώφυλλο της έκδοσης
(το κόσμημα νηπενθή φιλοτεχνήθηκε από τον ποιητή)

εικόνα κάτω: αφίσα του ποιητή (2008) για την έκδοση


Κυριακή 7 Αυγούστου 2011

BREAKING NEWS! Η Standard & Poor’s υποβάθμισε το νόμισμα της Διζιλάνδης!



ΔΙΖΙΛΑΝΔΗ

Παγκόσμια αναστάτωση προκαλεί η υποβάθμιση
του νομίσματος της Διζιλάνδης, στην οποία προχώρησε
αιφνιδιαστικά απόψε η Standard & Poor’s.
Ως γνωστόν, το νόμισμα αυτό ισχύει χωρίς κλυδωνισμούς
από το έτος 216, όταν το έθεσε για πρώτη φορά
σε κυκλοφορία ο Αιμίλιος-Emilius σε χρυσή και χάλκινη έκδοση
(δείτε εικόνα επάνω).

Ζητήσαμε ένα σχόλιο από τον Αιμίλιο, ο οποίος παραθερίζει μεν,
αλλά δέχτηκε να μας μιλήσει από το κινητό του.

Μας δήλωσε επί λέξει τα εξής:
Τους έγραψα και τους γράφω συνεχώς.
Παρατηρώ όμως, ότι δεν πιάνει το μελάνι!

Και συνέχισε με ένα σύντομο στιχάκι:

Θα δώσουν στο ζητιάνο
μια ευχή παραπάνω
στο γύφτο με την αρκούδα
δυο κάλπικα σκούδα.

Από τον Ταχυδρόμο της Διζιλάνδης
7 Αυγούστου 2011
έκτακτο βραδινό δελτίο

(του ανταποκριτή μας Βασίλη Πολύζου)

Χρυσό και χάλκινο νόμισμα της Διζιλάνδης
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου

Τρίτη 2 Αυγούστου 2011

Τα καλοκαίρια του Αιμίλιου (3): Στη Jumièges, στο κρησφύγετο της κοντέσας de Cagliostro









ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ !

του ανταποκριτή μας Βασίλη Πολύζου
Jumieges, 2.8.2011

Όπως έίναι γνωστό, στα 1924 ο Maurice Leblanc, πατέρας
του πασίγνωστου αρχιλωποδύτη, αλλά και γνωστού ελεήμονος
και ευεργέτη Arsene Lupin, συνάντησε στην κωμόπολη Jumieges
της βόρειας Γαλλίας τη διαβόητη κοντέσα Καλιόστρο
(La Comptesse de Cagliostro) με την οποία συνέζησε
εν παρανομία και κραιπάλη για ένα ολόκληρο έτος.
Οι συναντήσεις των δύο εραστών πραγματοποιούνταν
στο σπίτι όπου διέμενε εκείνο το χρόνο ο Maurice,
αλλά και στον κήπο του ερειπωμένου αββαείου της Jumieges.

Το καλοκαίρι του 1925 η Καλιόστρο εγκατέλειψε άσπλαχνα
τον Μωρίς, φεύγοντας νύχτα για τη Διζιλάνδη, όπου και εγκαταστάθηκε,

και τότε εκείνος έγραψε τον επίλογο της ιστορίας
τον οποίο και δημοσιεύω κατωτέρω, κυρίως για τους γαλλομαθείς.

Αλλά η ιστορία της κοντέσας Καλιόστρο
δεν τελειώνει εδώ. Ο πραγματικός επίλογος γράφτηκε
από τον Αιμίλιο, τον Άνθρωπο από τη Διζιλάνδη.
Υπήρχαν φήμες, ότι η κοντέσα εμφανιζόταν κάποιες
περίεργες ώρες στον κήπο του αββαείου. Το μυστήριο
ανέλαβε να διαλευκάνει ο δαιμόνιος Αιμίλιος, ο οποίος
το περασμένο καλοκαίρι μετά από επίμονη έρευνα
κατόρθωσε να συναντήσει την κοντέσα Καλιόστρο
στο κρησφύγετό της (δείτε φωτογραφίες επάνω) .


La Comtesse de Cagliostro/Épilogue
by Maurice Leblanc
1924

Épilogue
Comme le supposait bien Raoul, tout le vaste système d’intrigues tendu pour la capture du trésor fabuleux, resta dans l’ombre. Le suicide de Beaumagnan, les aventures de la Pellegrini, la personnalité mystérieuse de la comtesse de Cagliostro, sa fuite, le naufrage du Ver-Luisant, autant de faits divers que la justice ne put pas ou ne voulut pas relier les uns aux autres. Le mémoire du cardinal-archevêque fut détruit ou disparut. Les associés de Beaumagnan se désunirent et ne parlèrent pas. On ne sut rien.

À plus forte raison, le rôle de Raoul, dans toute cette affaire, ne pouvait être soupçonné et son mariage passa inaperçu. Par quel prodige réussit-il à se marier sous le nom de vicomte d’Andrésy ? Sans doute doit-on attribuer ce tour de force aux moyens d’action formidables que lui donnaient les deux poignées de pierres précieuses prélevées sur le trésor. Avec cela… on achète bien des complicités.

Et c’est de même ainsi évidemment que le nom de Lupin se trouva un jour escamoté. Sur aucun registre d’état civil, sur aucune pièce authentique, il ne fut plus question d’Arsène Lupin, ni de son père Théophraste Lupin. Légalement, il n’y eut plus que le vicomte Raoul d’Andrésy, lequel vicomte partit en voyage à travers l’Europe avec la vicomtesse, née Clarisse d’Étigues.

Deux événements marquèrent cette époque. Clarisse mit au monde une fille qui ne vécut point. Et, quelques semaines plus tard, elle apprenait la mort de son père.

Godefroy d’Étigues, en effet, et son cousin Bennetot périrent au cours d’une promenade en barque. Accident ? Suicide ? Les deux cousins, dans les derniers temps de leur vie, passaient pour fous, et l’on admit généralement qu’ils s’étaient tués. Il y eut aussi la version du crime, et l’on s’entretint d’un yacht de plaisance qui aurait coulé la barque et se serait enfui. Mais point de preuve.

En tout état de cause, Clarisse ne voulut pas toucher à la fortune de son père. Elle en fit don à des institutions de charité.

Des années encore s’écoulèrent, années charmantes et insouciantes.

Raoul tenait l’une des promesses qu’il avait faites à Clarisse : elle fut profondément heureuse.

L’autre promesse, il ne la tint pas : il ne fut pas honnête.

Cela, il ne le pouvait pas. Il avait dans le sang le besoin de prendre, de combiner, de mystifier, de duper, de s’amuser aux dépens d’autrui. Il était, d’instinct, contrebandier, flibustier, maraudeur, pirate, conspirateur, et surtout chef de bande. En outre, à l’école de la Cagliostro, il s’était rendu compte, avec un certain orgueil, des qualités vraiment exceptionnelles qui le mettaient hors de pair. Il croyait à son génie. Il s’attribuait des droits à une destinée fantastique, en opposition avec la destinée de tous les hommes qui vivaient en même temps que lui. Il serait au-dessus de tous. Il serait le maître.

À l’insu donc de Clarisse et, sans que jamais la jeune femme eût le moindre soupçon, il monta des entreprises et réussit des affaires où, de plus en plus, s’affirma son autorité et se développèrent ses dons réellement surhumains.

Mais avant tout, se disait-il, le repos et la félicité de Clarisse ! Il respectait sa femme. Qu’elle fût et qu’elle se sût l’épouse d’un voleur, cela il ne l’admit pas.

Leur bonheur dura cinq ans. Au début de la sixième année, Clarisse mourut des suites d’une couche. Elle laissait un fils appelé Jean.

Or, le surlendemain, ce fils disparut, sans que le moindre indice permît à Raoul de découvrir qui avait pu pénétrer dans la petite maison d’Auteuil qu’il habitait ni comment on avait pu y pénétrer.

Quant à savoir d’où le coup provenait, là-dessus aucune hésitation. Raoul, qui ne doutait pas que le naufrage des deux cousins n’eût été provoqué par la Cagliostro, Raoul qui, depuis, avait appris en outre que Dominique était mort empoisonné, Raoul considéra comme établi que la Cagliostro avait organisé l’enlèvement.

Son chagrin le transforma. N’ayant plus ni femme ni fils pour le retenir, il se jeta résolument dans la voie où l’entraînaient tant de forces. Du jour au lendemain, il fut Arsène Lupin. Plus de réserve. Plus de ménagements. Au contraire. Du scandale, des provocations, de l’arrogance, un étalage de vanité et de gouaillerie, son nom sur les murs, sa carte de visite dans les coffres-forts : Arsène Lupin, quoi !

Mais, que ce fût sous ce nom, ou sous les noms divers qu’il s’amusait à prendre, qu’il se fît appeler comte Bernard d’Andrésy (il avait dérobé les papiers d’un cousin de sa famille, mort à l’étranger) ou Horace Velmont, ou colonel Sparmiento, ou duc de Charmerace, ou prince Sernine, ou don Luis Perenna, toujours et partout, au milieu de tous ses avatars et sous tous les masques, il cherchait la Cagliostro, et il cherchait son fils Jean.

Il ne retrouva pas son fils. Il ne revit jamais Joséphine Balsamo.

Vivait-elle encore ? Osait-elle se risquer en France ? Continuait-elle à persécuter et à tuer ? Devait-il admettre, en ce qui le concernait, que la menace éternellement dirigée contre lui, depuis la minute même de la rupture, aboutirait à quelque vengeance plus cruelle que l’enlèvement de son enfant ?

Toute la vie d’Arsène Lupin, folles entreprises, épreuves surhumaines, triomphes inouïs, passions démesurées, ambitions extravagantes, tout cela devait se dérouler avant que les événements lui permissent de répondre à ces questions redoutables.

Et ainsi se fait-il que sa première aventure se renoua, plus d’un quart de siècle après, à ce qu’il lui plait de considérer aujourd’hui comme sa dernière aventure.

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

Τα καλοκαίρια του Αιμίλιου (2): Στη Σίντρα, Je cherche après Mathilde, Camões, Byron




The Summer in Sintra – Je cherche après Mathilde
του Βασίλη Πολύζου

The town was already described in the 11th century by the Arab geographer Al-Bacr and later by the poets Luís de Camões and Lord Byron (Childe Harold's Pilgrimage)
In 1809 Lord Byron wrote to his friend Francis Hodgson, "I must just observe that the village of Cintra in Estremadura is the most beautiful in the world”
(From Wikipedia)

Βασίλης Πολύζος
Ματίλντα

Η Ματίλντα, the flower-eater,
η ξεναγός των πλανόδιων μουσικών,
μου γνέφει ένα χτυποκάρδι,
ένα ταξιδιάρικο φιλί στην άκρη των δαχτύλων της.

Ρίχνει στο δεξί της ώμο μια πλεξούδα ηλιαχτίδες,
τιτιβίζει κρυστάλλινα γελάκια,
ποζάρει Ρίτα Χέιγουορθ – Μπριζίτ – Ναστάζια – Οφηλία,
σαϊτεύει ίσια στην καρδιά μου.

Λέει,
σήμερα δε με νοιάζει ν’ αφήσω τ’ άρωμά μου
στα σεντόνια του Arundel Hotel,
να σου χαρίσω όλα τα fados που φωλιάζουν στην κιθάρα μου
την Ημέρα των Ψυχών θα ’μαι φρόνιμη στη Σίντρα.

Η Ματίλντα πέταξε τα σαντάλια της
και τρέχει ξυπόλυτη στο πάρκο.
Τα μαλλιά της ιππεύουν τον άνεμο.
Μες στο ριχτό μπλουζάκι της
παίζουν ragtime δυο περιστέρια.
Στο θρόισμα των ποδιών της
ανθίζουν πυρκαγιές τα flamingos.

Στην κυριακάτικη εξέδρα ο ζογκλέρ
κρατάει για χάρη της ακίνητα στον αέρα
εφτά κουρδιστά καναρίνια.
Ύστερα με μιαν αδιόρατη κίνηση την εξαφανίζει.

Από το βιβλίο Επίλογοι και άλλα Κεκραγάρια
εκδ. Εριφύλη 1999

Luis Vas de Camões (1524-1580)
A sonnet
On Revisiting Cintra after the Death of Catarina

APPAREL of green woods and meadows gay;
Clear and fresh waters innocent of stain,
Wherein the field and grove are found again,
As from high rocks ye take your downward way;
And shaggy peaks, and ordered disarray
Of crags abrupt, know that ye strive in vain,
Till grief consent, to soothe the eye of pain,
Shown the same scene that Pleasure did survey.
Nor as erst seen am I beheld by you,
Rejoiced no more by fields of pleasant green,
Or lively runnels laughing as they dart;
Sown be these fields with seed of ruth and rue,
And wet with brine of welling tears, till seen
Sere with the herb that suits the broken heart.
--Translated by Richard Garnett

George Gordon Byron
from Childe Harold's Pilgrimage (XIV. - XXX.)

XIV.
On, on the vessel flies, the land is gone,
And winds are rude in Biscay's sleepless bay.
Four days are sped, but with the fifth, anon,
New shores descried make every bosom gay;
And Cintra's mountain greets them on their way,
And Tagus dashing onward to the deep,
His fabled golden tribute bent to pay;
And soon on board the Lusian pilots leap,
And steer 'twixt fertile shores where yet few rustics reap.

XV.
Oh, Christ! it is a goodly sight to see
What Heaven hath done for this delicious land!
What fruits of fragrance blush on every tree!
What goodly prospects o'er the hills expand!
But man would mar them with an impious hand:
And when the Almighty lifts his fiercest scourge
'Gainst those who most transgress his high command,
With treble vengeance will his hot shafts urge
Gaul's locust host, and earth from fellest foemen purge.
……………………………………………………………………………..
XVIII.
Poor, paltry slaves! yet born midst noblest scenes -
Why, Nature, waste thy wonders on such men?
Lo! Cintra's glorious Eden intervenes
In variegated maze of mount and glen.
Ah me! what hand can pencil guide, or pen,
To follow half on which the eye dilates
Through views more dazzling unto mortal ken
Than those whereof such things the bard relates,
Who to the awe-struck world unlocked Elysium's gates?
……………………………………………………………………………
XXVI.
And ever since that martial synod met,
Britannia sickens, Cintra, at thy name;
And folks in office at the mention fret,
And fain would blush, if blush they could, for shame.
How will posterity the deed proclaim!
Will not our own and fellow-nations sneer,
To view these champions cheated of their fame,
By foes in fight o'erthrown, yet victors here,
Where Scorn her finger points through many a coming year?
………………………………………………………………………….

Ψ'αχνοντας για τη Ματίλντα στη Σίντρα
φωτογραφία του Βασίλη Πολύζου 1998