Μαρία Κονσουέλο
του Βασίλη Πολύζου
το τρένο ανεβάζει το ρυθμό του
στα γόνατά της
Honfleur
Cascais
St Andrews
Ζαγορά
Μανταμάδος
ακουμπώντας στον ώμο μου
η Μαρία Κονσουέλο
περουβιάνα
δάκρυ πεύκου
θυμάται
το μαγαζί με τις γκραβούρες
το μεγάλο κατάστημα Printemps
όπου βαδίζει γυμνή
μπροστά στους καθρέφτες
κοιτάζοντας το ρολόι της
Μαρία Κονσουέλο, ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
από το βιβλίο Κρεολή Σελήνη, εκδ Απόπειρα 2010
Honfleur
Cascais
St Andrews
Ζαγορά
Μανταμάδος
ακουμπώντας στον ώμο μου
η Μαρία Κονσουέλο
περουβιάνα
δάκρυ πεύκου
θυμάται
το μαγαζί με τις γκραβούρες
το μεγάλο κατάστημα Printemps
όπου βαδίζει γυμνή
μπροστά στους καθρέφτες
κοιτάζοντας το ρολόι της
Μαρία Κονσουέλο, ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
από το βιβλίο Κρεολή Σελήνη, εκδ Απόπειρα 2010
Maria Consuelo, μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου, 2007
10 σχόλια:
ένας πίνακας από μόνο του το ποίημα σου Β.
και η ζωγραφιά σου, στολίδι του...
τα φιλά από ένα Β. ακόμα βυθισμένο!
Καταδύομαι!
B to B
ένα ρολόι.
κάποιο τρένο.
και κάποια Μαρία.
πάντα εύστοχος.
καλή σου μέρα.
υπέροχος συνδυασμός...
καλημέρα
Καλώς ήρθες στην εξοχικήν καλύβην, Αρετή.
Η αξέχαστη Μαρία Κονσουέλο περιγράφεται στην Alfama (2003),
"μισή νεράιδα
μισή ομίχλη
με τις βαριές πλεξούδες της
(χρυσοκόκκινες πινελιές
του Τισιανού)
χυμένες ως τα γόνατα..."
Αιμ
Silena,
γιατί μου φέρνεις συνειρμικά στο νου αυτούς τους στίχους:
"...ακουμπώντας
τους ψιθύρους μας στο πεζούλι
του κήπου
τινάζοντας απ' τα μαλλιά μας χούφτες το χρυσάφι";
Αιμ
βαδίζει γυμνή
μπροστά στους καθρέφτες
κοιτάζοντας το ρολόι της
πόσο γυμνή είναι η αλήθεια
της ανάμνησης και πόσο
προσωποπαγής
Φιλιά πολλά
πολύ όμορφα όλα
Ελένη, για τα καλά σου λόγια...
βαδίζουμε χέρι χέρι σ' αυτό το μαγικό λιμάνι της Honfleur με τα χιλιάδες κατάρτια να παιχνιδίζουν στα νερά του...συναντάμε τους μεγάλους ιμπρεσιονιστές ζωγράφους που περπάτησαν εκεί, τον Boudin, τον Monet, χανόμαστε ώρες στα σοκάκια με μικρά μαγαζιά που πουλάν κάθε είδους πινακες κι ύστερα λες "πείνασα", πάμε στο Il Parasole, ή καλύτερα στο L' Alcyone και διαλέγεις homard grille aux herbes de provence και μετά crepe salidou και teurgoule και καφέ χωρίς ζάχαρη και καπνίζουμε αρειμανίως και γράφουμε ποιήματα.
Κι ύστερα ξέρουμε πως όλα αυτά ήταν τα ποιήματα που γράψαμε!
Σε φιλώ
Αιμίλιος
Υγ. Έχω πάει στην Honfleur τον προηγούμενο αιώνα!
ο χρόνος μου
γυμνός βαθίζει
εμπρός στους καθρέφτες!!
μέρες έχω να σε δω...
τι ωρα είναι???
Ντέπι,
γιατί ρωτάς;
Ειναι όποια ώρα θέλουμε!
Όσο υπάρχουν καθρέφτες!
Φιλί
Αιμ
Δημοσίευση σχολίου