Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011

Μαρία Κονσουέλο



Μαρία Κονσουέλο
του Βασίλη Πολύζου

το τρένο ανεβάζει το ρυθμό του
στα γόνατά της
Honfleur
Cascais
St Andrews
Ζαγορά
Μανταμάδος

ακουμπώντας στον ώμο μου
η Μαρία Κονσουέλο
περουβιάνα
δάκρυ πεύκου
θυμάται
το μαγαζί με τις γκραβούρες
το μεγάλο κατάστημα Printemps
όπου βαδίζει γυμνή
μπροστά στους καθρέφτες
κοιτάζοντας το ρολόι της

Μαρία Κονσουέλο, ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
από το βιβλίο Κρεολή Σελήνη, εκδ Απόπειρα 2010
Maria Consuelo, μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου, 2007

10 σχόλια:

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

ένας πίνακας από μόνο του το ποίημα σου Β.

και η ζωγραφιά σου, στολίδι του...

τα φιλά από ένα Β. ακόμα βυθισμένο!

Dizziland Reporter είπε...

Καταδύομαι!
B to B

Λίτσα είπε...

ένα ρολόι.
κάποιο τρένο.

και κάποια Μαρία.

πάντα εύστοχος.

καλή σου μέρα.

Ανώνυμος είπε...

υπέροχος συνδυασμός...

καλημέρα

Dizziland Reporter είπε...

Καλώς ήρθες στην εξοχικήν καλύβην, Αρετή.
Η αξέχαστη Μαρία Κονσουέλο περιγράφεται στην Alfama (2003),
"μισή νεράιδα
μισή ομίχλη
με τις βαριές πλεξούδες της
(χρυσοκόκκινες πινελιές
του Τισιανού)
χυμένες ως τα γόνατα..."
Αιμ

Dizziland Reporter είπε...

Silena,
γιατί μου φέρνεις συνειρμικά στο νου αυτούς τους στίχους:
"...ακουμπώντας
τους ψιθύρους μας στο πεζούλι
του κήπου
τινάζοντας απ' τα μαλλιά μας χούφτες το χρυσάφι";
Αιμ

ποιώ - ελένη είπε...

βαδίζει γυμνή
μπροστά στους καθρέφτες
κοιτάζοντας το ρολόι της
πόσο γυμνή είναι η αλήθεια
της ανάμνησης και πόσο
προσωποπαγής
Φιλιά πολλά
πολύ όμορφα όλα

Dizziland Reporter είπε...

Ελένη, για τα καλά σου λόγια...
βαδίζουμε χέρι χέρι σ' αυτό το μαγικό λιμάνι της Honfleur με τα χιλιάδες κατάρτια να παιχνιδίζουν στα νερά του...συναντάμε τους μεγάλους ιμπρεσιονιστές ζωγράφους που περπάτησαν εκεί, τον Boudin, τον Monet, χανόμαστε ώρες στα σοκάκια με μικρά μαγαζιά που πουλάν κάθε είδους πινακες κι ύστερα λες "πείνασα", πάμε στο Il Parasole, ή καλύτερα στο L' Alcyone και διαλέγεις homard grille aux herbes de provence και μετά crepe salidou και teurgoule και καφέ χωρίς ζάχαρη και καπνίζουμε αρειμανίως και γράφουμε ποιήματα.
Κι ύστερα ξέρουμε πως όλα αυτά ήταν τα ποιήματα που γράψαμε!
Σε φιλώ
Αιμίλιος

Υγ. Έχω πάει στην Honfleur τον προηγούμενο αιώνα!

Despina είπε...

ο χρόνος μου
γυμνός βαθίζει
εμπρός στους καθρέφτες!!

μέρες έχω να σε δω...
τι ωρα είναι???

Dizziland Reporter είπε...

Ντέπι,
γιατί ρωτάς;
Ειναι όποια ώρα θέλουμε!
Όσο υπάρχουν καθρέφτες!
Φιλί
Αιμ