Arundel Hotel / Inviting my hands to her shadows

.
.................Arundel Hotel
.
Δωμάτιο 207. Με θέα στον πρωινό Μάη.
Τίποτε πιο φωτεινό.
Η Εβελίνα ξέχασε τα μεταξωτά γοβάκια της στη ρεσεψιόν.
Ένδειξη αθωότητας;
.
Η δρύινη σκάλα τρίζει φρέσκο κερί.
Ανεβαίνουμε.
Τα σύννεφα μόλις που αγγίζουν τις φτέρνες μας.
―Ποιος χρειάζεται ρούχα στον Παράδεισο; ρωτάει η Εβελίνα.
Το φουστάνι της φτερουγίζει στην κουπαστή.
Στο κεφαλόσκαλο
δυο ντροπαλά αγάλματα κλείνουν τα μάτια τους:
ο Δάντης και η Βεατρίκη.
―Ούτε φύλλο συκής; μουρμουρίζουν.
.
―Μια στιγμούλα, τελειώνω, κοκκινίζει η καμαριέρα.
Άβγαλτη κοπέλα του Βορρά.
Χαρίζει ένα γιασεμί στο μαξιλάρι
Βάζει μια τελευταία πινελιά στο κρεβάτι.
Καρφιτσώνει στον καθρέφτη ένα τραγούδι:
The Bonnie Lass and the Tinker.
.
Η Εβελίνα στέκεται στ’ ανοιχτό παράθυρο.
Προσκαλεί τα χέρια μου στις σκιές της.
Ο αγέρας ανεβάζει τις κουρτίνες στους ώμους μας.
Το ποτάμι φουσκώνει ως το στηθαίο
παίρνει μαζί του την κάμαρα.
.
Η Εβελίνα κάθεται στο χείλος του κρεβατιού.
Βγάζει ένα ένα τα τριαντάφυλλα απ’ τα μαλλιά της.
―Θα ματώσει τ’ ανθογυάλι; με ρωτάει.
.
Η Εβελίνα ερωτεύεται στο φως της μέρας.
Κοιτάζοντας τη ροζέτα να χορεύει στο ταβάνι.
―Τρελαίνομαι στο φως της μέρας, ψιθυρίζει.
.
Arundel Hotel, ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
από τη συλλογή DIZZILAND (ΕΡΙΦΥΛΗ 2001)
.
Inviting my hands to her shadows,
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2009