DIZZILAND / φαρμακολύτρια

φαρμακολύτρια

Αυτή την πόλη δεν την ξέρω, δε θυμάμαι
πώς φύτρωσαν αυτά τα σιδερένια νύχια
στα δάχτυλα του ορίζοντα.
Θυμάμαι το ενυδρείο των μικρών ερώτων
και τις παράγκες με τα εαρινά ανθέμια
απ’ τις πληγές τους έτρεχε ο Απρίλης
γλυκόπικρος, καθώς το γάλα της συκομουριάς
στην εμπασιά τους ένα οικείο σκιάχτρο
τυφλωμένο απ’ το αιφνίδιο μεσημέρι
βάζοντας πότε πότε αντήλιο την παλάμη.

Πάει καιρός τώρα που φύγαν οι γειτόνοι
αφήνοντας το ψόφιο καναρίνι στο μπαλκόνι.

―Ευτυχώς, λέει η Κρισταμπέλ, θά ’ρθει το βράδυ
να σταθεί πάνω απ’ τις άδειες πολεμίστρες
η Σελήνη η Φιδοκρατούσα, η Φαρμακολύτρια
σέρνοντας πίσω της μια θάλασσα πορτοκαλιές
σαν τη νυχτιά που αγαπηθήκαμε ακουμπώντας
τους ψιθύρους μας στο πεζούλι του κήπου
τινάζοντας απ’ τα μαλλιά μας χούφτες το χρυσάφι.


 Βασίλης Πολύζος
φαρμακολύτρια
DIZZILAND
εκδ. Εριφύλη 2001

εικόνα
μετείκασμα του Βασίλη Πολύζου
2012