Φαίδρα Φις, sexus / γυμνό στον ήλιο, του Βασίλη Πολύζου

sexus


Στο πρίκουελ των ελαστικών τσιμέντων που θ’ανοιγοκλείνουν

Στα σώματα της εφεδρικής μου κατάνυξης

Μέσα σε ανεξίκακες τσέπες που ανάμεσά τους ψηλώνω

Μεγαλύνομαι-γίνομαι γυναίκα

Συχνά αφυδατώνομαι από κείνο το λυκίσιο sexus

Τις Μεγαλύτερες Παρασκευές

Είμαι αλλεργική στα διαλύματα χλόης

Στα ψάρια που αντιγράφουν τις σιωπές μου

Και παραδίδουν λευκή κόλλα άχρηστη

Στην αφή

Θα σε ξαναζήσω με σίκουελ υστερία

Κάθε βροχή κάθε αέρα κάθε διαμελισμένο μόριο

Επώνυμη και βαθαίνω ανώνυμη θα συρρικνώνομαι

Πλαστογραφημένη απορρίπτω

Με δανεισμένες αφορμές απ’το απόρρητο σύνορο



Ξέρω σε ποια φωλιά του έαρος βουλιάζουν τα χελιδόνια

Σε ποια σακουλάκια χώματος αναπαύεται η νοσταλγία

Από χρόνια που κατεβαίνουν να μας χαζέψουν

Ερμαφρόδιτα

yeap!

Σεντονάκια τα ρήματα και καμένα χρώματα

Στο ακρόπρωρο ενός γλιστρήματος

Η ουρά είναι το σημείο κακοποίησης των πυραμίδων



Αφού μέχρι κι ο θεός μου υποσχέθηκε ότι

Θα κόψει το τσιγάρο και καπνίζει σαν Ετρούσκος

Στο άναστρο στερέωμα την ώρα που ακοίμητη

Η άβυσσος δίχως λόγια θα νανουρίζει τα τσιμέντα

Αυνανισμένοι πάπες θα συζητούν τον κλασικό ρυθμό των κιόνων

H φωνή σου παραγεμισμένη με Ήλιο

Θα με ρίχνει ψηλά πολύ ψηλά πόσο πολύ ψηλά

Στo sexus plexus nexus


sexus, ένα ποίημα της Φαίδρας Φις

γυμνό στον ήλιο, μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2008