Κυριακή 2 Μαΐου 2010

Γιώργος Σεφέρης Υστερόγραφο Σεπτέμβρης 1941


ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Αλλά έχουν μάτια κάτασπρα χωρίς ματόκλαδα
και τα χέρια τους είναι λιγνά σαν τα καλάμια

Κύριε, όχι μ’ αυτούς. Γνώρισα
τη φωνή των παιδιών την αυγή
πάνω σε πράσινες πλαγιές ροβολώντας
χαρούμενα σαν μέλισσες και σαν
τις πεταλούδες, με τόσα χρώματα.
Κύριε, όχι μ’ αυτούς, η φωνή τους
δεν βγαίνει καν από το στόμα τους.
Στέκεται εκεί κολλημένη σε κίτρινα δόντια.

Δική σου η θάλασσα κι ο αγέρας
μ’ ένα άστρο κρεμασμένο στο στερέωμα,
Κύριε, δεν ξέρουνε πως είμαστε
ό,τι μπορούμε να είμαστε
γιατρεύοντας τις πληγές μας με τα βότανα
που βρίσκουμε πάνω σε πράσινες πλαγιές,
όχι άλλες, τούτες τις πλαγιές κοντά μας·
πως ανασαίνουμε όπως μπορούμε ν’ ανασάνουμε
με μια μικρούλα δέηση κάθε πρωί
που βρίσκει τ’ ακρογιάλι ταξιδεύοντας
στα χάσματα της μνήμης―

Κύριε, όχι μ’ αυτούς. Ας γίνει αλλιώς το θέλημά σου.

Γιώργος Σεφέρης 11 Σεπτέμβρη ’41
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ, Β΄, ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ

synapses 2b, Κύριε, όχι μ' αυτούς, μια ζωγραφιά του Βασ.Πολύζου 2004

5 σχόλια:

Λίτσα είπε...

"Κύριε, δεν ξέρουνε πως είμαστε
ό,τι μπορούμε να είμαστε"

θα γίνει αλλιώς το θέλημά του;

καλησπέρα, Βασίλη.

ΑιμίλιοςEmilius είπε...

"δεν ξέρουνε...πως ανασαίνουμε όπως μπορούμε ν' ανασάνουμε".
Θέλουν ν' αλλάξουν και την ανάσα μας. Ίσως και να μην ανασαίνουμε.

Dizziland Reporter είπε...

Αρετή, αυτοί οι δύο στίχοι είναι ο πυρήνας της αντίστασης του Ποιητή.
Β.Π.

Λίτσα είπε...

φαντάζομαι ότι θα "ξαναμπαρκάρουμε", "έστω και με σπασμένα κουπιά".

Dizziland Reporter είπε...

"κατ' ανέμου", που έλεγε παλιά ο λαός. Με τα κομμένα χέρια μας στην κουπαστή, που συμπλήρωσε ο Αιμίλιος. Αρετή, αυτά.