Βασίλης Πολύζος, poetism

poetism

α
ας βάλουμε λίγη ποιότητα
στις πρωινές φαντασιώσεις μας
εκεί που σμίγουν
ουρανός και θάλασσα
σε στάση soixanteneuf
β
είναι μεγάλη τέχνη
ο στολισμός των νεκρών
σκιά στα μάτια
καρμίνι στα μάγουλα
και γενικότερα
η κίνηση στον μη-χώρο
με διαγώνιες επιθετικές
γ
πολλοί αυτοδίδαχτοι
συγκεντρωθήκαμε
στο πεδίο βολής
μετά την υποστολή
της σημαίας


poetism
από τα ποιήματα
επιστροφή στη Διζιλάνδη
©Βασίλης Πολύζος 2003-2004

πεδίο βολής
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου
2014 

Αιμιλίου Παροιμιών (4): η τράπουλα!

ανακατεύοντας την τράπουλα
βγήκαμε πισωκάπουλα!


από την ανέκδοτη συλλογή
Αιμιλίου Παροιμιών
©Βασίλης Πολύζος 2002-2014

shuffling
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου
2014

Βασίλης Πολύζος, fuga

fuga

διαβάζοντας
μόνο την τελευταία σελίδα
ταξίδεψε σ΄ αρχαίες μυθιστορίες
σε χορικά και στάσιμα νερά
με τα κουπιά νωθρά

είπε θα μείνω εδώ
στο ρόχθο του οργασμού της
δεν είναι αυτό το σώμα
της Ιοκάστης
που ξαναγύρισα μέσα του
τόσες φορές
είναι ο σφυγμός της θάλασσας
στον τοκετό μου


fuga
από τα ποιήματα
προς ρωμαίους
του Βασίλη Πολύζου
©2002-2003


fuga
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου
2014

Αιμιλίου Dicta: "η Ψευτομάθεια ως Ποιητική Τέχνη"

Η Ψευτομάθεια
ως Ποιητική Τέχνη
είναι παραγωγικότερη
από την Αμά(λ)θεια
είπε ο Αιμίλιος
Αξιοποιεί καλύτερα
τα ξένα κόλλυβα!

Αιμιλίου Dicta
"η Ψευτομάθεια ως Ποιητική Τέχνη"
©Βασίλης Πολύζος
1999 – 2013

Αιμιλίου Dicta: μίλα μου για Πεσσόα!

Αιμιλίου Dicta
μίλα μου για Πεσσόα!


δρυός Πεσσόα
πας «ποιητής»
ξυλευέται

©Βασίλης Πολύζος
2014

εικόνα
self-snapshot
Βασίλης Πολύζος
2014

Ο Συλλέκτης των Μανιταριών / του Βασίλη Πολύζου

  ήλιος με δόντια

τουλάχιστον για την επόμενη ώρα
θα διατηρήσουμε ακεραίαν την ελπίδα
ότι θα επιστρέψει στην πατρώα γη
ο ξενιτεμένος αδερφός μας
(ο Συλλέκτης των Μανιταριών)
έμπλεoς στατικού ηλεκτρισμού

είς των συσταυρωθέντων θα μιλήσει γι’ αυτόν
δείχνοντας τα ποντισμένα δέντρα
τις ρίζες που αργοσαλεύουν στο νερό
σαν δίχτυα

είμαστε βέβαιοι πως δεν θα φοβηθεί
τους απατηλούς φάρους
και τ’ αβαθή πλην όσων
κουβαλούσε εντός του στο τελευταίο στάδιο
τουτέστιν
λέξεις άγνωστες που φύτρωναν στ’ απόσκια
πριν απ’ το Άλφα και πέρα απ’ το Ωμέγα
συριγμούς νοσταλγικών τρένων
διαθλάσεις ποιημάτων σε κοίλους καθρέφτες
δηλονότι
τίποτε μη θεραπεύσιμον
δια θυμιάσεως
της αγίας λογικής

και όμως

ήλιος με δόντια
από τα ποιήματα προς ρωμαίους
©Βασίλης Πολύζος 2002-2003

the collector of mushrooms
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου
2014

Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια (ΕΡΤ 1 1985, 1986, 1987) /4/ κόκκινοι κύκλοι στο σκοτάδι

Βασίλης Πολύζος
Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια (4)
(το κείμενο της ταινίας, συνέχεια από το προηγούμενο}
© Βασίλης Πολύζος 1985

(αναδημοσίευση από το blog emiliusx.blogspot.gr
αναρτήσεις 8.8.2011, 11.8.2011, 16.8.2011 και 19.8.2011)


               VIII

Οι ψαροπούλες πίσω μας
χάνονται μες στη θάλασσα.

Μόνο οι λάμπες τους υπάρχουν
κόκκινοι κύκλοι
που χορεύουν στο σκοτάδι.

             
               ΙΧ

Φτάνουμε στο λιμάνι ώρα 3 το πρωί. Αρχίζει το
ξεφόρτωμα. Τα ψάρια θα φύγουν από δω για
Βόλο με το φορτηγό.
Η βροχή έχει σταματήσει. Ο Πλατανιάς κοιμάται.
Μόνο ένα καφενεδάκι στο μώλο έχει ανοιχτά ακόμη τα
φώτα του, να πιούν μια λεμονάδα οι ναυτικοί μόλις
τελειώσουν το ξεφόρτωμα.


            
                 Χ

Πρωί
μόλις φανεί ο ήλιος
και σηκωθούν οι ρόδινοι αχνοί του απόβροχου
απ’ τα βουνά ένα γύρω
θ’ αστράψει η θάλασσα καθρέφτης
ως την άκρη του ορίζοντα.

Πάνω της θα γλιστράν οι ψαροπούλες
ρίχνοντας ίσκιους στ’ ακυμάτιστα νερά
μικρά γαλάζια όνειρα.

Τα ψαροκάικα θ’ αρχίσουν πάλι να ετοιμάζονται
κι από τις τέσσερις το απόγευμα θα φύγουν ένα ένα.

Μπήκε ο Ιούλης
ο μήνας ο θαλασσινός.

Κι όσο κρατάνε τα σκοτάδια
κι οι νύχτες είναι αφέγγαρες
βγαίνουν τα γρι γρι στο ψάρεμα।

ΤΕΛΟΣ
Βασίλης Πολύζος, Ιούλης 1985

Οι φωτογραφίες २ και 3(από πάνω προς τα κάτω)
είναι από τα καρε της ταινίας
Η φωτογραφία κάτω είναι από το ξεφόρτωμα
των ψαριών στον Πλατανιά (αρχείο μου)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Το ντοκιμαντέρ Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια
γυρίστηκε μετά από πρότασή μου το Μάη του 1985
για λογαριασμό της εκπομπής Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα
και προβλήθηκε από την τηλεόραση της ΕΡΤ 1 το καλοκαίρι
του 1985, ξανα τον Ιούλιο του 1986 και για τρίτη φορά στις
26 Ιουλίου 1987.

Δημοσιογραφική επιμέλεια, σενάριο, αφήγηση: Βασίλης Πολύζος
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Λάκης Κυρλίδης
Μοντάζ: Σπύρος Ανακτορίδης
Σκηνοθεσία: Κώστας Φωτόπουλος

Το θέμα του ντοκιμαντέρ αυτού (Ψαρέματα με γρι γρι
στον Παγασητικό και πιο έξω) το έβλεπα ως ένα από μια
σειρά θεμάτων που ένιωθα πως χρωστούσα στο Βόλο και
το Πήλιο, όπως τα έζησα στα μαθητικά μου χρόνια.
Έτσι, έγραψα στο διάστημα 1984-1986, (μαζί με κάποια
μικρότερα για τον ίδια περιοχή, καθώς και με 40 περίπου άλλα
με αντικείμενο πάντοτε την ανάγνωση του ελληνικού χώρου}
τα κείμενα για τα ντοκιμαντέρ «Μπαλάντα για το Τρενάκι του
Πηλίου», «Η Κίτρινη Αποθήκη», «Τα 24 Χωριά», «Βολος, μια
πόλη θυμάται» και τα «Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια» (το
Πηλιορείτικο Κουιντέτο, όπως τα βάφτισα ως σύνολο}, με υλικό
απόλυτα οικείο και ζωντανό μέσα μου και με εκείνο που
φανερωνόταν ως δια μαγείας στη διάρκεια των γυρισμάτων.

Βασίλης Πολύζος, 8 Αυγούστου 2011

Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια (ΕΡΤ 1 1985, 1986, 1987) /3/ «ξέρεις τι ψάρι τρώει ένα δελφίνι στην καθισιά του;»

Βασίλης Πολύζος
Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια (3)
(το κείμενο της ταινίας, συνέχεια από το προηγύμενο}
©Βασίλης Πολύζος 1985


(αναδημοσίευση από το blog emiliusx.blogspot.gr
αναρτήσεις 8.8.2011, 11.8.2011, 16.8.2011 και 19.8.2011)

              

               V


─ Τα δίχτυα αυτά, λέει ο Γιάννης, είναι για μικρά ψάρια.
Γαύρο, σαρδέλα, σαυρίδι και τα ρέστα. Γι’ αυτό οι τρύπες
τους είναι μικρές, να μην ξεφεύγει το ψάρι. Το δίχτυ που
βλέπεις ζυγίζει χίλια κιλά. Εξήντα οργιές πλάτος, τρακόσες
σαράντα μάκρος. Τώρα που κάναμε συνεταιρισμό μπο-
ρούμε και τ’ αγοράζουμε πολύ φθηνότερα. Παλιότερα
μας στοίχιζαν μια περιουσία.

Τα δίχτυα, με τα μολύβια στη μιαν άκρη και τους
φελλούς στην άλλη, κατεβαίνουν στο νερό σαν φράχτης.
Όση ώρα πέφτουν τα δίχτυα, το καΐκι κάνει μανούβρες, να
τα φέρει κύκλο, να κλείσουν ολόγυρα τα ψάρια, εκεί που
έχουν συναχτεί θαμπωμένα από τις λάμπες.

            VI


Στο μεταξύ ο καιρός έχει γυρίσει. Ψιλόβροχο κι αέρας,
όπως το περίμενε από ώρα ο καπετάνιος, ειδοποιημένος
με τον ασύρματο από τα γρι γρι που τράβηξαν πιο πέρα.

Όχι, βέβαια, σπουδαία πράματα, μα όσο και να ’ναι σ’
εμποδίζουν στη δουλειά, σε κάνουν να βιάζεσαι.

Το μαγγάνι μαζεύει το τεντωμένο συρματόσχοινο,
σφίγγοντας το σάκο των διχτυών. Όλο το πλήρωμα
δουλεύει αυτή την ώρα. Άλλοι ανεβάζουν τα δίχτυα κι
άλλοι τα ταχτοποιούν στην πρύμη και στην πλώρη, όπως τα
φέρνει ο μαγγανάς, τινάζοντάς τα να φύγει το Θαλασσινό
νερό από πάνω τους.

Μια σκέψη είναι στο μυαλό του καθενός. Να δούμε τι θα
βγάλουμε απόψε, δεν φαίνεται πολύ το ψάρι. Αν κρατήσει
ο καιρός, μπορεί και να ξανακαλάρουμε.

               VII

Σαυρίδια. Λιγοστή καλάδα. Καμιά εικοσαριά τελάρα, τα
υπολογίζει με το μάτι ο καπετάνιος πριν να τ΄αδειάσουν
ακόμα στο μεγάλο κάδο.
Δε φαίνεται ευχαριστημένος.
─ Να δεις άλλες φορές, μου κάνει, να μην έχουμε πού να
βάλουμε το ψάρι. Να βουλιάζει το καΐκι από το βάρος. Ας
είναι, τα ’χει αυτά η δουλειά μας. Ήταν και κείνα τα
δελφίνια που περάσαν κατά ώρα δέκα. Μπορεί να διώξανε
τα ψάρια.
─ Ξέρεις τι ψάρι τρώει ένα δελφίνι στην καθισιά του;
ρωτάει σε λίγο.
Δεν μπορώ να του δώσω απάντηση.
Ο καιρός δε λέει να στρώσει, όσο πάει χαλάει. Μέσα
στον Παγασητικό βρέχει καρεκλοπόδαρα.
Για απόψε τελειώσαμε. Γυρίζουμε στον Πλατανιά.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

το εικαστικό και φωτογραφικό υλικό
είναι του Βασίλη Πολύζου

ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Το ντοκιμαντέρ Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια
γυρίστηκε μετά από πρότασή μου το Μάη του 1985
για λογαριασμό της εκπομπής Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα
και προβλήθηκε από την τηλεόραση της ΕΡΤ 1 το καλοκαίρι
του 1985, ξανα τον Ιούλιο του 1986 και για τρίτη φορά στις
26 Ιουλίου 1987.

Δημοσιογραφική επιμέλεια, σενάριο, αφήγηση: Βασίλης Πολύζος
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Λάκης Κυρλίδης
Μοντάζ: Σπύρος Ανακτορίδης
Σκηνοθεσία: Κώστας Φωτόπουλος

Το θέμα του ντοκιμαντέρ αυτού (Ψαρέματα με γρι γρι
στον Παγασητικό και πιο έξω) το έβλεπα ως ένα από μια
σειρά θεμάτων που ένιωθα πως χρωστούσα στο Βόλο και
το Πήλιο, όπως τα έζησα στα μαθητικά μου χρόνια.
Έτσι, έγραψα στο διάστημα 1984-1986, (μαζί με κάποια
μικρότερα για τον ίδια περιοχή, καθώς και με 40 περίπου άλλα
με αντικείμενο πάντοτε την ανάγνωση του ελληνικού χώρου}
τα κείμενα για τα ντοκιμαντέρ «Μπαλάντα για το Τρενάκι του
Πηλίου», «Η Κίτρινη Αποθήκη», «Τα 24 Χωριά», «Βολος, μια
πόλη θυμάται» και τα «Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια» (το
Πηλιορείτικο Κουιντέτο, όπως τα βάφτισα ως σύνολο}, με υλικό
απόλυτα οικείο και ζωντανό μέσα μου και με εκείνο που
φανερωνόταν ως δια μαγείας στη διάρκεια των γυρισμάτων.

Βασίλης Πολύζος, 8 Αυγούστου 2011           

Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια (ΕΡΤ 1 1985, 1986, 1987) /2/ η μοναξιά του λαμπαδόρου

Βασίλης Πολύζος
Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια (2)
(το κείμενο της ταινίας, συνέχεια από το προηγύμενο}
©Βασίλης Πολύζος 1985
(αναδημοσίευση από το blog emiliusx.blogspot.gr
αναρτήσεις 8.8.2011, 11.8.2011, 16.8.2011 και 19.8.2011)

               ΙΙΙ

Το Πήλιο απλώνεται –ένα μπράτσο στο Αιγαίο-
κλείνοντας στον κόρφο του τον Παγασητικό.
Κι εκεί κοντά στην κλείδωση του αγκώνα
το ψαροχώρι ο Πλατανιάς
λιμάνι απάνεμο να πιάνουν τα καΐκια,
έχει τη Σκιάθο αριστερά
κι αντίκρυ του την Εύβοια.

Ώρα νωθρή –απομεσήμερο.
Στα μαγαζιά αποφάγανε οι πελάτες
μα δεν κουνάν απ’ τις καρέκλες τους
κάτω απ’ τις απλωμένες τέντες
κοιτάζοντας πέρα τη θάλασσα
τις ψαροπούλες που γλιστράν στο διάφανο νερό
αφήνοντας μικρούς γαλάζιους ίσκιους πίσω τους
καθώς τις κουμαντάρει με κουπί ο λαμπαδόρος
νά ’ρθουνε δίπλα στο καΐκι.

Σε λίγο τα γρι γρι θ’ αρχίσουνε να βγαίνουν.
Στερνό θα βγει το πιο μεγάλο, ο «Κωσταντίνος»,
είκοσι τρία μέτρα πλώρη-πρύμη
πλήρωμα δώδεκα νομάτοι
κι ο καπετάνιος δεκατρείς.

Φτιαγμένο το σκαρί του από ιρόκο
ξύλο αφρικάνικο
που δυναμώνει μέσα στο νερό και σφίγγει
- παράπονο δεν έχει ο καπετάνιος
απ’ όταν το αγόρασε μισό μισό με το μικρότερο αδερφό του.
Δώδεκα χρόνια τώρα
δε χρειάστηκε μεγάλο μερεμέτι
καμιά φορά μονάχα να του καθαρίσουνε τα ύφαλα
στον ταρσανά που είναι απέναντι στο Βόλο,
στα Πευκάκια.




                ΙV

Τραβάμε απάνω το σανίδι.
Φεύγουμε.

Τραβάμε ανάμεσα Εύβοια και Σκιάθο. Πίσω οι δυο
βάρκες , με τις λάμπες τους, κυλάν στ’ αυλάκι
που χαράζει η καρίνα.
Στο καΐκι η δουλειά γίνεται συντροφικά, μπορείς να πεις
και δυο κουβέντες με τους άλλους, εκεί που μπαλώνεις
τα δίχτυα, να ζητήσεις ένα τσιγάρο, αν ξέμεινες.
Μα ο λαμπαδόρος, καθισμένος κατάχαμα στη βάρκα
του, υπομονεύει αμίλητος, ώρες ατέλειωτες, παρέα με
τις σκέψεις του μονάχα.
Αφήνουμε δεξιά μας το Ποντικονήσι, με το μικρό του
φάρο μια σβηστή πυγολαμπίδα.
Δυο γλάροι που μας πήραν το κατόπι, χαράζουν κύκλους,
κόντρα στον ήλιο, με τις φτερούγες τους πορφυρωμένες.
Όρθιος στη γέφυρα ο καπετάνιος, έχει το μάτι στο ραντάρ.
Ρίχνουμε άγκυρα.
Στις βάρκες τους οι λαμπαδόροι ξυπνάν από το λήθαργο.
Δουλειά τους τώρα να φουντάρουν,
για να πιάσουνε τα ρεύματα.
Ηλιοβασίλεμα.
Οι μηχανές σβηστές. Απόλυτη γαλήνη.
Θέλουμε ώρα ακόμη ώσπου να ρίξουμε τα δίχτυα.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ




οι φωτογραφίες 2 και 3 (η μοναξιά του λαμπαδόρου)
είναι από τα καρέ της ταινίας

ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Το ντοκιμαντέρ Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια
γυρίστηκε μετά από πρότασή μου το Μάη του 1985
για λογαριασμό της εκπομπής Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα
και προβλήθηκε από την τηλεόραση της ΕΡΤ 1 το καλοκαίρι
του 1985, ξανα τον Ιούλιο του 1986 και για τρίτη φορά στις
26 Ιουλίου 1987.

Δημοσιογραφική επιμέλεια, σενάριο, αφήγηση: Βασίλης Πολύζος
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Λάκης Κυρλίδης
Μοντάζ: Σπύρος Ανακτορίδης
Σκηνοθεσία: Κώστας Φωτόπουλος

Το θέμα του ντοκιμαντέρ αυτού (Ψαρέματα με γρι γρι
στον Παγασητικό και πιο έξω) το έβλεπα ως ένα από μια
σειρά θεμάτων που ένιωθα πως χρωστούσα στο Βόλο και
το Πήλιο, όπως τα έζησα στα μαθητικά μου χρόνια.
Έτσι, έγραψα στο διάστημα 1984-1986, (μαζί με κάποια
μικρότερα για τον ίδια περιοχή, καθώς και με 40 περίπου άλλα
με αντικείμενο πάντοτε την ανάγνωση του ελληνικού χώρου}
τα κείμενα για τα ντοκιμαντέρ «Μπαλάντα για το Τρενάκι του
Πηλίου», «Η Κίτρινη Αποθήκη», «Τα 24 Χωριά», «Βολος, μια
πόλη θυμάται» και τα «Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια» (το
Πηλιορείτικο Κουιντέτο, όπως τα βάφτισα ως σύνολο}, με υλικό
απόλυτα οικείο και ζωντανό μέσα μου και με εκείνο που
φανερωνόταν ως δια μαγείας στη διάρκεια των γυρισμάτων.

Βασίλης Πολύζος, 8 Αυγούστου 2011  

Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια (ΕΡΤ 1 1985, 1986, 1987) /1/ Καλή ψαριά!

Βασίλης Πολύζος
Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια
(αναδημοσίευση από το blog emiliusx.blogspot.gr
αναρτήσεις 8.8.2011, 11.8.2011, 16.8.2011 και 19.8.2011)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Το ντοκιμαντέρ Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια
γυρίστηκε μετά από πρότασή μου το Μάη του 1985
για λογαριασμό της εκπομπής Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα
και προβλήθηκε από την τηλεόραση της ΕΡΤ 1 το καλοκαίρι
του 1985, ξανα τον Ιούλιο του 1986 και για τρίτη φορά στις
26 Ιουλίου 1987.

Δημοσιογραφική επιμέλεια, σενάριο, αφήγηση: Βασίλης Πολύζος
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Λάκης Κυρλίδης
Μοντάζ: Σπύρος Ανακτορίδης
Σκηνοθεσία: Κώστας Φωτόπουλος

Το θέμα του ντοκιμαντέρ αυτού (Ψαρέματα με γρι γρι
στον Παγασητικό και πιο έξω) το έβλεπα ως ένα από μια
σειρά θεμάτων που ένιωθα πως χρωστούσα στο Βόλο και
το Πήλιο, όπως τα έζησα στα μαθητικά μου χρόνια.
Έτσι, έγραψα στο διάστημα 1984-1986, (μαζί με κάποια
μικρότερα για τον ίδια περιοχή, καθώς και με 40 περίπου άλλα
με αντικείμενο πάντοτε την ανάγνωση του ελληνικού χώρου}
τα κείμενα για τα ντοκιμαντέρ «Μπαλάντα για το Τρενάκι του
Πηλίου», «Η Κίτρινη Αποθήκη», «Τα 24 Χωριά», «Βολος, μια
πόλη θυμάται» και τα «Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια» (το
Πηλιορείτικο Κουιντέτο, όπως τα βάφτισα ως σύνολο}, με υλικό
απόλυτα οικείο και ζωντανό μέσα μου και με εκείνο που
φανερωνόταν ως δια μαγείας στη διάρκεια των γυρισμάτων.

Βασίλης Πολύζος, 8 Αυγούστου 2011


Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια
(το κείμενο της ταινίας}
©Βασίλης Πολύζος 1985

            I

Από Μάρτη μέχρι Νοέμβρη
όσο κρατάν τα σκοτάδια
κι οι νύχτες είναι αφέγγαρες
βγαίνουν στο ψάρεμα τα γρι γρι.

Οι λάμπες τους
μικρά θαλασσινά φεγγάρια
μια πιθαμή πάνω απ΄ το νερό
πλανεύουν με το φως τους
το γαύρο
τη σαρδέλα
τον κολιό
τη γόπα
τη μαρίδα.
Κι έτσι όπως παν κοπαδιαστά
τα σέρνουν θαμπωμένα μες στον κύκλο τωνδιχτυών.

Μπορεί και κάνα θράψαλο
να μπερδευτεί μαζί τους
εκεί που καταπίνει ένα τόσο δα σαυρίδι
και να βρεθεί παρέα στην ψαροκασέλα.

            II

Στο λιμάνι του Βόλου
τα γρι γρι ετοιμάζονται να βγουν.

Δεκαεφτά τον αριθμό
άλλα εδώ, τα υπόλοιπα στον Πλατανιά
καθένα με τις ψαροπούλες του
θ’ αρχίσουν από ώρα τέσσερις τ’ απόγευμα να φεύγουν
ένα ένα
τραβώντας ανοιχτά στον Παγασητικό
κι άλλα πιο πέρα
κατά Αλόννησο, Σκόπελο, Σκιάθο
μπορεί ακόμη
κι απάνου μέχρι τη Χαλκιδική.

Το ψάρι είναι όπου το βρεις
δε στέκεται ακίνητο να το τρυγήσεις.

Τα ψαροκάικα
τρίζουν νωχελικά στις δέστρες τους
ιδρωμένα από τη ζέστα του μεσημεριού
αναπνέοντας λαδομπογιά και πίσσα.

Γερά σκαριά
φτιαγμένα στο Πέραμα ή στη Θάσο
με ονόματα απαράλλαχτα όπως τον παλιό καιρό
-«Γοργόνα», «Καπτα-Στεφανής», «Η Παναγιά Μαζί Μας».

-Καλή ψαριά!
τσουγκρίζουν οι ψαράδες τα μικρά ποτήρια τους
καθισμένοι ώρα 12 στους καφενέδες της παραλίας
να πάρουν μιαν ανάσα
πίνοντας μικρές γουλιές το ούζο
με προσφάι δυο θρούμπες κι έναν τσίρο
λιγομίλητοι
καθένας με τις έγνοιες του.

Σκέφτονται και τον καιρό
που ’ναι ακόμα ύποπτος
δεν το ’χει τίποτε το βράδυ να γυρίσει
να φέρει κάνα ξαφνικό μπουρίνι
να πάει τζάμπα ο κόπος τους.

-Καλή ψαριά!
ξανατσουγκρίζουνε τα ρακοπότηρα.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ