μάσκες / ο Αιμίλιος ανάμεσα στα αγάλματα

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ
μάσκες

Χτές βράδυ, αργά, πληροφορήθηκα
πως είναι πλέον ελεύθερη η εισαγωγή
ποιητών από την Ιρλανδία
υπό τον όρο της αμοιβαιότητας.

Βεβαίως, περισσότερο με απασχολεί
που κάθε νύχτα ο ζωγράφος της Gioconda
(πεθαμένος πέντε αιώνες τώρα)
διορθώνει μια ανεπαίσθητη ρωγμή
στο χαμόγελό σου,
εναποθέτει στο αίνιγμά σου
ένα φωτεινό στεφάνι ομίχλης
για τις ώρες που βαδίζουμε χέρι χέρι στη βροχή.

Υπάρχουν πάντως και τα χειρότερα
όπως
ο γελωτοποιός φορώντας δύο μάσκες
να σου μιλάει απ’ την πίσω μεριά του φεγγαριού
για το θάνατο των χρωμάτων
να σου μιλάει για τα ραχιτικά αγάλματα
που πιάνουν τα παγκάκια της πλατείας
με δυο δεκάρες κερί στα μάτια τους
με τους χοντρούς κιρσούς στις γάμπες τους
που σμίλεψε ο Μικελάντζελο.

Τούτων δοθέντων
θ’ αγοράσω τουλίπες απ’ το σουπερμάρκετ
με πιστοποίηση νοσταλγίας ISO 2001
για τις αλαβάστρινες κοπέλες
που αντάμωσα έξω απ’ το καπνεργοστάσιο Ματσάγγου
στα δεκάξι μου.

 

μάσκες
ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
από το Ηλιακό Ποδήλατο
εκδ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 2003

εικόνα
Βιέννη – ο Αιμίλιος ανάμεσα στα αγάλματα
photo by Helen