ανήλιαγες μέρες

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ

Οδός Μαγνήτων '58

4

τω καιρώ εκείνω

συναντούσες πολλούς ευάλωτους

με μακριά τριμμένα παλτά

με τα χέρια σε στάση ανέμου

να διαβάζουν ώρες και ώρες

την άγραφη θάλασσα

αυτοί συνήθως

δεν έριχναν ίσκιο

γιατί οι μέρες τους ήταν ανήλιαγες

μερικοί έτρεφαν γενειάδα

εις ένδειξιν πένθους

ή γιατί το ’χαν ταμένο στον άγιο Στυλιανό

προστάτη των βρεφών

απ’ τις αδέσποτες σφαίρες

με τη βροχή τα σπίτια χλώμιαζαν

ο δρόμος κατέβαινε στο υπόγειο

θυμάμαι το σημάδι φάνηκε

τη μέρα που ανακάλυψα τον τρόπο

να μπαινοβγαίνω στον καθρέφτη

χωρίς παραμορφώσεις

στο θόλο του ιερού ναού της Αναλήψεως

όσοι το είδαν το μαρτύρησαν

θόλωσε από συγκίνηση

το μάτι του Παντοκράτορα

την ώρα που καλλιφωνούσε ο ψάλτης

το Σου η τροπαιούχος Δεξιά

την ίδια ώρα κόλλησαν

οι δείχτες στο χειμερινό ηλιοστάσιο

μονίμως

έκτοτε

κάθε Σάββατο απόγευμα

που σήμαινε εσπερινός

περνούσε ανατολικά του ουρανού

η αρκούδα με κοντό παντελονάκι

σέρνοντας αλυσοδεμένο πίσω της

τον αρκουδιάρη

κι η τοπική εφημερίδα

πρώτη φορά μας μίλησε

για τον αόρατο άνθρωπο

και για τις Μηχανές του Χρόνου

Οδός Μαγνήτων ’58

© Βασίλης Πολύζος 1962

γειτονιά

μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2004

Σημείωση
Το Οδός Μαγνήτων ’58 είναι το μόνο ποίημα

που κράτησα μέχρι σήμερα εν ζωή από τη δεκαετία του ’60.

Δημοσιεύω εδώ το τέταρτο κομμάτι της σπονδυλωτής

αυτής σύνθεσης. Άλλα κομμάτια δες σε προηγούμενες

αναρτήσεις. Β.Π.