DIZZILAND, ω αφελέστατε

ω αφελέστατε

Τω καιρώ εκείνω ο Γενάρης άφηνε κάθε πρωί στην πόρτα μας

ένα καλάθι ζουμερά κούμαρα κι ύστερα ερχόταν στο παράθυρο,

έτριβε με το γούνινο μανίκι του το τζάμι και μας κοίταζε

χαμογελώντας, ενίοτε έκοβε απ’ το ασημένιο ακροκέραμο

του έλατου ένα κρούσταλλο και το ρουφούσε με αγαλλίαση.

Στη στρωμένη σάλα είχαμε σύναξη τα παιδιά, διασκεδάζαμε

φτύνοντας πάνω στο καπάκι της σόμπας, το σάλιο έτρεχε

πέρα δώθε τσιτσιρίζοντας στο πυρωμένο μαντέμι, ώσπου να

ξεψυχήσει γράφοντας μια σύντομη αμοιβάδα.

Τι ανοησίες είναι αυτές, μας μάλωνε από το ανατολικό ντιβάνι,

λύνοντας τα κοτσιδάκια της, με το φουστάνι ανεβασμένο

ανέμελα ως το μυχό των μηρών, η όμορφη ξαδέρφη μας,

η Ερωτηίς, γεννημένη 6 του Οκτώβρη (Ερωτηίδος μάρτυρος),

στα δεκαπέντε της εσωτερική στις ουρσουλίνες, ποιος πίστευε
πως θα τη χάναμε μέσα σε τρία χρόνια χτυπημένη απ’ τον

καρκίνο.

Εν πάση περιπτώσει, την περασμένη εβδομάδα έφυγε πλήρης

ημερών και ο παππούς, δυστυχώς ξεχάσαμε στην τσέπη

του γιλέκου του το κουρδιστό ρολόι με τη χρυσή καδένα,

το πήρε, είπαμε, μαζί στον τάφο του ο γερο-τσιγγούνης και
τώρα θα περνάει τις ώρες του τυλίγοντας το χρόνο γύρω του
άχρηστο αραχνοπάνι.

Τα φτερά, συμπέρανε ο Αιμίλιος, είναι ανώφελα σε κενό αέρος.

ω αφελέστατε
ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
από το βιβλίο DIZZILAND,
εκδ. Εριφύλη 2001

ερμής ψυχοπομπός
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου
2013

Βασίλης Πολύζος, επίσκεψη / visitation

επίσκεψη

δίπλα στο φράχτη με τις πιπεριές
θυμήθηκα τον κήπο μας
μέρες του Μάη η γούρνα σπίθιζε έντομα
και τα δυο πέτρινα λιοντάρια
κατέβαιναν να ξεδιψάσουν
στο πράσινο νερό
όπου ταξίδευαν οι φυλλωσιές
κρατώντας μες στα δίχτυα τους το γέλιο της

δε θέλαμε ν’ αγγίξουμε τις λεμονιές
που φούσκωναν
όταν περνούσε με γαλάζιο τούλι
βουλιάζοντας στον κυριακάτικο ουρανό
ως τα γόνατα
δε θέλαμε ν’ αγγίξουμε το σπίτι
πέρασαν τόσοι άλλοι αφήνοντας
στις κάμαρες φαντάσματα
με μάτια από αμέθυστο
με λόγια σαν το λύγισμα της καλαμιάς

ξάφνου τα παραθύρια άνοιξαν
κι ήταν καλοδεχούμενο
το πρωινό τους λάλημα
και στο περβάζι οι γλάστρες με το κοκκινόχωμα
που σκέπασε τα χείλια της

κι ύστερα φάνηκε στη στέγη
ένα άλογο κυματιστό
ξεσέλωτο
                      με φόντο μακρινά βουνά



Βασίλης Πολύζος ,
επίσκεψη
από τα ποιήματα προς ρωμαίους
© 2002-2003

visitation
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου
2013

ΝΕΑ από τη ΔΙΖΙΛΑΝΔΗ: Θα γίνει του Καμικάζι το Κάγκελο!

ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΟ

Βασίλης Πολύζος, für Elise

für Elise

προφήτης παλαιών ημερών
ο θαλασσινός γέρων
the old lecher
απρόσεχτος
με ίσκα και τσακμακόπετρα
ανάβοντας τον πυρσό
μετά από αρκετές αποτυχίες είναι αλήθεια
ου γαρ έρχεται μόνον
έκαψε την κάτασπρη γενειάδα του

τί άνθρωπος είπαμε
he cut his nose to spite his face
ποιόν θα ωφελήσει αυτή
η ακατάσχετη λογόρροια
μια μολότοφ ξεθυμασμένη
που αναπηδά κατεβαίνοντας
ένα ένα τα σκαλοπάτια
ως το σαλόνι όπου ζευγαρώνουν
σπαστικά χερουβείμ
και το κλειδοκύμβαλο
έχει βουλιάξει ως το λαιμό
στη σονάτα για την Ελίζα


für Elise
ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
από τη συλλογή Ηλιακό ποδήλατο
εκδ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 2003

Elise
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου
2013

Επίκαιρα Ζεϊμπέκικα: Η μικρή πικρή διδακτική ιστορία του κ. Μποχώρη!

ΑΛΛΟΣ Ο ΜΠΕΝΙ
ΚΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΒΓΑΙΝΕΙ!

ΜΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΘΛΙΨΗ
ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΨΕΥΣΜΕΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
"ΔΥΟ ΚΑΡΠΟΥΖΙΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ
ΝΑ ΤΑ ΚΟΥΒΕΛΑΜΕ
ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΑΣΧΑΛΗ"!

Σχόλιο του Αιμίλιου: "κόκκινες γραμμές" και λέπια!

        -Περιμένοντας τις "κόκκινες γραμμές",
          βγάλαμε λέπια,
          είπε ο Αιμίλιος.

Κρεολή Σελήνη / νυχτερινός ουρανός

είναι τόσο γραφικός

ο νυχτερινός ουρανός της πόλης

ένα μακρινό τραγούδι

γραμμένο με σπρέι

λαδομπογιά και χρώματα ανιλίνης

τα κάτω άκρα του πιασμένα

με πλαστικές αγκύλες

στην κορυφογραμμή του ορίζοντα


είναι τόσο γραφικός
ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
από την Κρεολή Σελήνη
Απόπειρα 2010

night sky
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου
2013

Η ΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

Ιάκωβος Καμπανέλλης / μ' ένα αριθμό στο άσπρο της το χέρι

ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ

Άσμα ασμάτων

Τι ωραία που είνʼ η αγάπη μου
με το καθημερνό της φόρεμα
κι ένα χτενάκι στα μαλλιά.
Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.

Κοπέλες του Άουσβιτς,
του Νταχάου κοπέλες,
μην είδατε την αγάπη μου;

Την είδαμε σε μακρινό ταξίδι,
δεν είχε πιά το φόρεμά της
ούτε χτενάκι στα μαλλιά.

Τι ωραία που είνʼ η αγάπη μου,
η χαϊδεμένη από τη μάνα της
και τʼ αδελφού της τα φιλιά.
Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.

Κοπέλες του Μαουτχάουζεν,
κοπέλες του Μπέλσεν,
μην είδατε την αγάπη μου;

Την είδαμε στην παγερή πλατεία
μʼ ένα αριθμό στο άσπρο της το χέρι,
με κίτρινο άστρο στην καρδιά.

Τι ωραία που είνʼ η αγάπη μου,
η χαϊδεμένη από τη μάνα της
και τʼ αδελφού της τα φιλιά.
Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.

Ο δραπέτης

Ο Γιάννος Μπερ απ’ το βοριά
το σύρμα δεν αντέχει.
Κάνει καρδιά, κάνει φτερά,
μες στα χωριά του κάμπου τρέχει.

"Δώσε, κυρά, λίγο ψωμί
και ρούχα για ν’ αλλάξω.
Δρόμο να κάνω έχω μακρύ,
πάν’ από λίμνες να πετάξω."

Όπου διαβεί κι όπου σταθεί
φόβος και τρόμος πέφτει.
Και μια φωνή, φριχτή φωνή
"κρυφτείτε απ’ τον δραπέτη".

"Φονιάς δεν είμαι, χριστιανοί,
θεριό για να σας φάω.
Έφυγα από τη φυλακή
στο σπίτι μου να πάω."

Α, τι θανάσιμη ερημιά
στου Μπέρτολτ Μπρεχτ τη χώρα.
Δίνουν το Γιάννο στους Ες Ες,
για σκότωμα τον πάνε τώρα.


Ο Αντώνης

Εκεί στη σκάλα την πλατιά
στη σκάλα των δακρύων
στο Βίνερ Γκράμπεν το βαθύ
το λατομείο των θρήνων

Εβραίοι κι αντάρτες περπατούν
Εβραίοι κι αντάρτες πέφτουν,
βράχο στη ράχη κουβαλούν
βράχο σταυρό θανάτου.

Εκεί ο Αντώνης τη φωνή
φωνή, φωνή ακούει
ω καμαράντ, ω καμαράντ
βόηθα ν’ ανέβω τη σκάλα.

Μα κει στη σκάλα την πλατιά
και των δακρύων τη σκάλα
τέτοια βοήθεια είναι βρισιά
τέτοια σπλαχνιά είν’ κατάρα.

Ο Εβραίος πέφτει στο σκαλί
και κοκκινίζει η σκάλα
κι εσύ λεβέντη μου έλα εδω
βράχο διπλό κουβάλα.

Παίρνω διπλό, παίρνω τριπλό
μένα με λένε Αντώνη
κι αν είσαι άντρας, έλα εδώ
στο μαρμαρένιο αλώνι.


ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ
ΜΑΟΥΤΧΑΟΥΖΕΝ
τρία ποιήματα

MAUTHAUSEN
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου
2005

Ηλιακό Ποδήλατο / εκστρατεία

        εκστρατεία

στην κορφή του ανεμοδείχτη ο αλέκτωρ
λάλησε τρεις φορές
φυσώντας ο βοριάς αλάτι
in memoriam

δέκα οργιές πέρα απ’ την ακτή
αφήσαν οι συντρόφοι τα κομμένα χέρια τους
στην κουπαστή
και κολυμπούσαν ύπτιοι κατά την Τροία

stormy weather, boys,
φώναζε μεθυσμένος από ομίχλη ο ναύκληρος
ξεχάσαμε το καραβόσκυλο στην ξέρα
και τώρα θα γυρίζει αδέσποτο μες στη βροχή
μυρίζοντας ένα ένα τ’ αρμυρίκια
ώσπου να του σφυρίξει απ’ το παλάτι η Ελένη

εκστρατεία
ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
από το Ηλιακό ποδήλατο
ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 2003

Hélène
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου
2013 

Αιμιλίου Σχόλιο: blessings!

     -  Πως σχολιάζετε τη φράση  “success story” που κυκλοφορεί
        τελευταία στη χώρα μας; ρώτησα τον Αιμίλιο.

      ̶  Μού ’ρχεται στο νου μια άλλη φράση, είπε ο Αιμίλιος:
        “cunt, your blessings”!

ανήλιαγες μέρες

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ

Οδός Μαγνήτων '58

4

τω καιρώ εκείνω

συναντούσες πολλούς ευάλωτους

με μακριά τριμμένα παλτά

με τα χέρια σε στάση ανέμου

να διαβάζουν ώρες και ώρες

την άγραφη θάλασσα

αυτοί συνήθως

δεν έριχναν ίσκιο

γιατί οι μέρες τους ήταν ανήλιαγες

μερικοί έτρεφαν γενειάδα

εις ένδειξιν πένθους

ή γιατί το ’χαν ταμένο στον άγιο Στυλιανό

προστάτη των βρεφών

απ’ τις αδέσποτες σφαίρες

με τη βροχή τα σπίτια χλώμιαζαν

ο δρόμος κατέβαινε στο υπόγειο

θυμάμαι το σημάδι φάνηκε

τη μέρα που ανακάλυψα τον τρόπο

να μπαινοβγαίνω στον καθρέφτη

χωρίς παραμορφώσεις

στο θόλο του ιερού ναού της Αναλήψεως

όσοι το είδαν το μαρτύρησαν

θόλωσε από συγκίνηση

το μάτι του Παντοκράτορα

την ώρα που καλλιφωνούσε ο ψάλτης

το Σου η τροπαιούχος Δεξιά

την ίδια ώρα κόλλησαν

οι δείχτες στο χειμερινό ηλιοστάσιο

μονίμως

έκτοτε

κάθε Σάββατο απόγευμα

που σήμαινε εσπερινός

περνούσε ανατολικά του ουρανού

η αρκούδα με κοντό παντελονάκι

σέρνοντας αλυσοδεμένο πίσω της

τον αρκουδιάρη

κι η τοπική εφημερίδα

πρώτη φορά μας μίλησε

για τον αόρατο άνθρωπο

και για τις Μηχανές του Χρόνου

Οδός Μαγνήτων ’58

© Βασίλης Πολύζος 1962

γειτονιά

μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2004

Σημείωση
Το Οδός Μαγνήτων ’58 είναι το μόνο ποίημα

που κράτησα μέχρι σήμερα εν ζωή από τη δεκαετία του ’60.

Δημοσιεύω εδώ το τέταρτο κομμάτι της σπονδυλωτής

αυτής σύνθεσης. Άλλα κομμάτια δες σε προηγούμενες

αναρτήσεις. Β.Π.