Οδός Μαγνήτων '58 / ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

Οδός Μαγνήτων ’58

7

σήμερα σημαδέψαμε στον τοίχο
τ’ αρχέτυπα σύμβολα
περιστέρι ακροκέραμο φύλλo ελιάς
το λουλακί μιας πόρτας
το ζουζούνισμα της σφήκας
στ’ ανοιχτό σου παράθυρο

κάποιος έπαιζε πρωί πρωί
χαρούμενη ανοιξιάτικη βροχή
στο σαντούρι
έπειτα λύθηκε στο φως
βυθίστηκε στα χρώματα
αναδύθηκε με φτερά στους ώμους

άγγελος περνάει στο δρόμο
ραντίζει βούλες ροζ και πράσινες
στα φουστάνια των κοριτσιών
μυρώνει τα φιογκάκια τους
μα δε μπορεί ν’ αγγίξει
τα αινίγματά τους

είμαστε έτοιμοι
για την οικογενειακή φωτογραφία
περιμένουμε μόνο τη μικρή μας τη Μυρτώ
τη μέλλουσα γιαγιά μας
να κεντήσει ριζοβελονιά το πρώτο της στιχάκι
να προβάρει στον καθρέφτη
το πρώτο της φιλί
να φορέσει τ’ άσπρα σοσόνια της


8

αύριο ξημερώνει επέτειος μνήμης
για τη μυρουδιά του τζακιού στον αέρα
για το χιόνι που έτριζε κάτω απ’ τις γαλότσες
τα μεγάφωνα θα μεταδώσουν
το γενικό βήχα της πόλης
ο ουρανός μας κάπνιζε πολύ
άρπαξε βαρύ κρυολόγημα
τώρα σκίζονται τα σωθικά του
θα του κάνουμε κοφτές βεντούζες
να τραβήξουμε το κακό αίμα
μπορεί και να τον αφήσουμε λίγο να παίξει
με κουρδιστά αλογάκια
όπως συνήθιζε στα παιδικά του χρόνια

Βασίλης Πολύζος
Οδός Μαγνήτων ‘58

άγγελος στο δρόμο
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2004

Σημείωση
Το «Οδός Μαγνήτων ’58» είναι το μόνο ποίημα
που κράτησα μέχρι σήμερα εν ζωή από τη δεκαετία του ’60.
Είναι μια σπονδυλωτή σύνθεση από 8 ποιήματα γραμμένα
με φόντο (όχι ηθογραφικό, θέλω να πιστεύω) την πόλη του Βόλου
από τα μαθητικά μου χρόνια. Οι μόνες παρεμβάσεις σε σχέση
με το αρχικό κείμενο είναι το μονοτονικό, η αστιξία και η αλλαγή
του τίτλου (αρχικός τίτλος: μικρές πρωινές ήττες).
Εδώ το έβδομο και το όγδοο κομμάτι αυτής της σύνθεση

Βασίλης Πολύζος, από τα ποιήματα του Στρέφη (1983 - 1986): Πεζοτράγουδο

Πεζοτράγουδο

αφιερώνεται ξανά

Θ’ αφήσω σήμερα τη μερσεντές διακόσια ογδόντα
στο Φίλιππα τον οδηγό
να πάει βόλτα τα παιδιά και την κυρά του.
Τις επισημότητες στο βάθος τις βαριέμαι.

Θα πάρω το κατσαριδάκι. Θα φορέσω
το ξέβαφο μπλουτζίν, πουκάμισο μπαμπακερό, τα μοκασίνια
κι ένα ατημέλητο φουλάρι στο λαιμό. Έτσι θα νιώσω
σχεδόν τηνέιτζερ, σχεδόν επαναστάτης.

Απ’ τα Εξάρχεια θα περάσω. Θα κορνάρω
έξω από τα παλιά τα στέκια.
Για να με δούν οι σύντροφοι να καταλάβουν
πως μ’ αδικούν σα λένε ότι τάχα έχω αλλάξει.
.

(Αργότερα μπορεί και να βρεθώ στου Απότσου ή στου Ορφανίδη
να κουβεντιάσω λίγο Μάρξ, λίγο Αλτουσσέρ
με δυο παλιόφιλους απ’ το Παρίσι που όλο αυτά σκαλίζουν।)

.
Το βράδυ βέβαια θα πλήξω στον Αστέρα.

Ή στη δεξίωση του μόδιστρου στην Κηφισιά.
Σ’ ένα απ’ τα δυο θα πάω δε γίνεται αλλιώς.
Κι ας μη μιλάμε τώρα
για την κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας.
Τέτοια κλισέ τα ’χω από χρόνια ξεπεράσει.

Πεζοτράγουδο, ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου.

Δημοσιεύτηκε στο μηνιαίο έντυπο «ο στρέφης», τχ 3, Μάρτης 1983

Περιλήφθηκε στο βιβλίο Επίλογοι και άλλα Κεκραγάρια

του Βασίλη Πολύζου
που εκδόθηκε από το Ιδεόγραμμα-Εριφύλη στα 1999

Βασίλης Πολύζος, 3 αδόκητες παρεκκλίσεις

3 αδόκητες παρεκκλίσεις
επιόντος  24ώρου

 1 π.μ.
το νερό θυμάται τους παλιούς δρόμους
το νερό δεν ξεγελιέται
το νερό δεν ταπεινώνεται
το νερό εκδικείται
και ιδού τέτοια ώρα
κατεβαίνω στη θάλασσα απόβλητος
δια μέσου αγωγού ομβρίων

 5 π.μ.
umbra silvarum
στο δάσος βλέπω τις γυναίκες
με τα κομψά θηρευτικά σκυλιά
τη σύλβια την έμιλι τη βιργινία
ίσως είναι αποκυήματα επιθυμίας
όπως οι αρτέμιδες της πασαρέλας
τα υδρόβια πουλιά
οι νεροκαστανιές
η κίτρινη ίριδα των βάλτων

 8 π.μ.
εδώ είναι ο μικρός τυμπανιστής
θα μας παίξει με το μικρό τύμπανό του
ρα πα παμ παμ 
ρα πα παμ παμ 
ρα πα παμ παμ 
στείλτε το καλοσυνάτο
εξ εθίμου
χαμόγελό σας!


3 αδόκητες παρεκκλίσεις
επιόντος 24'ωρου
ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
© 24.12.2012

νεροκαστανιές
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2005

η γουλβερίνα του νοέμβρη κατά τον τρόπον ουσάκ

     η γουλβερίνα του νοέμβρη

κατά τον τρόπον ουσάκ

του Βασίλη Πολύζου

η γουλβερίνα
οι χάντρες των ματιών της
ζωγραφισμένες με δυνατό κάρβουνο
το σώμα της
καμπύλες δίχως δισταγμό
ένα σκουροπράσινο φύκι
ένθετο στο δεξί της μπράτσο
η θάλασσα παγιδευμένη
στους μηρούς της
με προσκαλεί
στην τελετή ανάρρησης
του φεγγαριού της

δεν ξέρω ψιθυρίζει
τα ονόματα των αστεριών
εκτός απ’ τη μικρή άρκτο
που ξεμάτωσε στα κοφτερά δοντάκια μου

μα ξέρω αυτούς τους μεσονύχτιους στεναγμούς
στις ράχες των κυμάτων
μαντεύω αυτό το ολόμαυρο σκυλί
στην αμμουδιά μου
με ολόκληρο το γαλαξία
δεμένο στην ουρά του

 η γουλβερίνα κρατάει
το σκοτεινό της ωροσκόπιο
στο σημείο ουσάκ της παρθενιάς της

ρύαξ μέλιτος;
ποταμός;
ύμνος εκ στόματος
νηπίων και θηλαζόντων;

η γουλβερίνα του νοέμβρη
κατά τον τρόπον ουσάκ
ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου ©2011

November Wolverine
μετείκασμα του Βασίλη Πολύζου 2012

Victoria / The Painters of Leicester Square 1997

VICTORIA


όχι τους δρόμους που βαδίσαμε
μα τη νοσταλγία της κίνησης
όχι τη θάλασσα
μα ένα χαμόγελο απλωμένο

πάνω στα νερά

όχι το ταξίδι
μα τα δέντρα που χόρευαν
προτού να φτάσει το τρένο στο σταθμό
ένα ποίημα espresso στο φλιτζάνι
και το άρωμα της μικρής σερβιτόρας
απ’ το Αζερμπαϊτζάν

αυτά θα κρατήσω στο τέλος

τ’ απαραίτητα


Βασίλης Πολύζος
Victoria
Κρεολή Σελήνη
ΑΠΟΠΕΙΡΑ 2010

The Painters of Leicester Square
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου
1997 

η γουλβερίνα

η γουλβερίνα
του Βασίλη Πολύζου

ξύπνησε με τον πρωινό τσιγαρόβηχα
των περιστεριών
ψελλίζοντας θολά φωνήματα
του περασμένου έρωτα

σκέφτηκε
σήμερα να βγάλω βόλτα τον ήλιο
χωρίς περιλαίμιο
ξεκούμπωτο στήθος
ανοιχτά ρουθούνια
να μπαίνει ελεύθερα το κόκκινο
του σφυγμού της

ήξερε βέβαια
πως όλοι οι δρόμοι ήταν κλειστοί
όρθρου βαθέος
το κορμί της δινόταν
μόνο σε μικρές πυκνές γλώσσες
ή σε κύβους από σκοτάδι
όπως την πρώτη φορά
και ξανά
στον τοίχο της αποθήκης

αργότερα πέρασαν τα παιδιά
τραβώντας για το σχολείο
και πιο πίσω
η γυμνή γουλβερίνα
κρατώντας μικρό καλάθι
με κεράσια

η γουλβερίνα
©Βασίλης Πολύζος 13.8.2011

Wolverine
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου 2012

Βασίλης Πολύζος, indigo

      indigo

                      Στην Άννα Μ.

κρατώντας τό γαλάζιο στον ώμο της με χρυσή πόρπη
σέρνει απαλά τις πτυχώσεις της θάλασσας
ως την άκρη του κήπου

(στη σκέψη μου μια υπόσχεση ανεκπλήρωτη
για κίτρινα τριαντάφυλλα)

ώρες ώρες το καλοκαίρι βάραινε αβάσταχτα
στα διψασμένα δέντρα κι οι μικρές προδοσίες των φιλιών
στα χείλη μας

(στην τελετή του γάμου της εφτά παγώνια σκαλισμένα
σε μπλέ κρύσταλλο σήκωναν την ουρά τού νυφικού της)

είναι τόσο ανυπόμονη η μέρα, λέει, τόσο αβάσταχτο
το καλοκαίρι στον κήπο, τα μάτια σου μια υπόσχεση
ανεκπλήρωτη κι εκεί στο βάθος τα γλαυκά νησιά
πιασμένα στην απόχη του έρωτα

(το άρωμά της βαθυκύανο σαν το βελούδο
μιας σιαμέζας γάτας αυτή την ώρα που βουλιάζει
ο ήλιος στη σιωπή του λύνοντας τα κρόσσια
των κυμάτων)

υπάρχουν, είπε, κίτρινα τριαντάφυλλα σε κάθε
σταυροδρόμι, το φόρεμά μου έχει επάνω του
όλες τις πούλιες ως τον Ινδικό Ωκεανό,
στις πλάτες μας θα ψιθυρίζει η άμμος κάθε νύχτα

(μια γυναίκα μια στιγμή ζητώντας να ρίξω βότκα
στο ποτήρι της)

indigo 
ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου,
Ηλιακό Ποδήλατο, ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 2003

indigo
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2008

μπούφου εγκώμιον

μπούφου εγκώμιον

να σημειώσουμε

η πόλη μας είχε περάσει

μια νύχτα ανήσυχη

με βιαστικές εκσπερματώσεις

και με τους κατηχούμενους στον πρόναο

να φραγγελώνουν τις φαντασιώσεις τους

κάτω από λιπαρά καντήλια

ψελλίζοντας θάλαττα θάλαττα

στη ροδοδάχτυλη αυγή

ίσως θα ’ταν καλύτερη

μια σύναξη μονήρης

πίσω από τις κουρτίνες του ο καθένας

αφήνοντας τους ίσκιους μας

να σκιαμαχούν ελεύθεροι στο δρόμο

μικραίνοντας ή/και μακραίνοντας

κατά πώς βάδιζε ο ήλιος

όμως μας τρόμαξε

πρωί πρωί το μήνυμα στο κινητό

ουαί υμίν

για τους κοιμώμενους τις κυριακές

και τις δεσποτικές γιορτές

έτσι λοιπόν πανστρατιά

ανήμερα της απτέρου νίκης

στήσαμε στην κολώνα της πλατείας

το πουλί που το λέγαμε μπούφο

αν και πολλοί λατινιστές επέμεναν

να το φωνάζουν bubo bubo

μπούφου εγκώμιον

από τα ποιήματα

Επιστροφή στη Διζιλάνδη

©Βασίλης Πολύζος 2003-2004

εικόνα

bubo bubo

(Αιμιλίου Πτηνολόγιον)

Βασίλης Πολύζος, νοσταλγία

                                 νοσταλγία
                            θυμάσαι το φθινόπωρο
                            να κουβαλάει
                            μια σάκα σχολική
                            στην πλάτη του·
                            και τις πάπιες στη λίμνη
                            να διαβάζουν γαλάζια γεωμετρία;

νοσταλγία
©Βασίλης Πολύζος 20.7.2003

εκ νέου
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου
2004