Μαρία Τσιράκου, 3 ποιήματα

ΟΙΚΕΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ

Θα γράψω σε μια άλλη γλώσσα ξένη

τον έρωτά μου για εσένα.

Γνώριμο ήχο να μην έχει

στη σκέψη των οικείων.

Ατελής να ακούγεται σαν κάτι

που δεν αξίζει τον κόπο,

για να αντέξει

το χέρι μου τα χείλη σου να αγγίξει,

για να αντέξει

το στόμα σου τις αλήθειες μου να μιλήσει

σε γλώσσα ξένη.

Θα σε μεθύσω κλεψύδρας χρόνο

για να καθίσεις απορίας χαμόγελο

-των οικείων-

στο τι συμβαίνει τώρα.

Θα κάνω πείρα την απόπειρα

σε κάθε τα τα τα τάχα της σχέσης

σε κάθε να να να αγαπάμε

για να μυρίζει η ζωή μου την ανάσα σου

σε γλώσσα ξένη.

Ο έρωτάς μας έχει ανάγκη
οικειότητες συμφώνων

ΦΥΣΟΥΣΕ Η ΖΩΗ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΣΟΥ

Φυσούσε η ζωή τα ρούχα σου.
Έξι ώρες μετά από σένα
ο καθρέφτης μου ήταν ο ήλιος που έδυε
ο έρωτας που δεν ανέτειλε
στα μάτια που μασούσαν απορίες
στοργικές απουσίες
εναργείς ερωτήσεις
φυλλαράκια και στύσεις.
Έξι ώρες μετά από σένα
το είδωλό μου στέγνωνε στα σχοινιά
που οριοθετούσαν τις λίμνες των ματιών σου.

 

ΕΜΜΟΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

Κάναμε έρωτα

πάνω στις παρτιτούρες

όλη νύχτα,

νύχτα όλοι

-εμμονικό δίκαιο-

ακουμπούσα τα λευκά

ακουμπούσες τα μαύρα

φάλτσο νύχτα

κόντρα ζωή

πάνω στα πλήκτρα μας

σε ένα υπόλοιπο κουρασμένης αφής

-εμμονικό δίκαιο-

γέρνω και αφήνω τη ναυτία του στομάχου μου

το εσωτερικό μου κατακλύζει τη θορυβώδη εξασθένιση της ζωής σου

πόση απουσία

-κρεσέντο-

προτίμησες να στροβιλίζεσαι

κι’ ας ήξερες

φάλτσο στα πλήκτρα μας

να κάνεις

ξημέρωσα πόθο

νύχτωσες φυγή

εμμονικό δίκαιο

στις παρτιτούρες

στα λευκά

στα μαύρα

ύφεση- δίεση, εσύ.

Φώναξα δίκαιο την ώρα που χυνόμουν.


 

Μαρία Τσιράκου
τρία ποιήματα από το βιβλίο της
επιΣτροφή
από την απόΣταση
εκδ. ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΑΣ 2012

εμμονή
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου 2012