ανθρωπόδηκτοι
(ή περί βραβείων)
αρχόμενοι περί των δακνόντων ζώων γράφειν
είπε ο Αιμίλιος
την αρχήν από των ανθρωποδήκτων ποιησόμεθα (1)
μάρτυς μου ο θεός και να συχωρεθώ
συνέχισε ο Αιμίλιος
γνωστός στους παροικούντες ως εκπαραθυρωτής
μίσησα τον πλησίον μου ως εμαυτόν
τόσες ώρες τόσοι πολλοί στον προθάλαμο
κλέβοντας ο ένας την ανάσα του άλλου
χαμογελώντας πότε πότε
μ’ όλα τα δόντια σε εγρήγορση
έχω μια συνταγή για τις δαγκωματιές
μου ’πε εμπιστευτικά την άλλη μέρα ο Αιμίλιος
παρμένη από τον Αρχιγένη (2)
γιατρό του ίδιου του αυτοκράτορά μας
του Τραϊανού
προχρίσας ελαίω
μαράθρου ρίζαν λειώσας μετά μέλιτος
άχρι αν καθαρθή το έλκος χρω (3)
ανθρωπόδηκτοι, ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
από τα ποιήματα προς ρωμαίους (2002-2003)
© Βασίλης Πολύζος, 8.2.2003
Ο Αιμίλιος ως Αρχιγένης,
μια "ψηφιδωτή" ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου, 2005
Σημειώσεις:
(1) , (3) Συνταγή για τη θεραπεία δαγκωμάτων από άνθρωπο
που αποδίδεται στον σπουδαίο Έλληνα γιατρό Αρχιγένη από την Απάμεια,
που άσκησε το επάγγελμα αυτό στη Ρώμη επί Τραϊανού.
(2) Για τον Αρχιγένη σας παραπέμπω στο έξοχο πόνημα
του Αιμιλίου Δημ. Μαυρουδή, Αρχιγένης Φιλίππου Απαμεύς,
ο βίος και τα έργα ενός Έλληνα γιατρού στην αυτοκρατορική Ρώμη,
έκδοση της Ακαδημίας Αθηνών 2000, από όπου (σελ. 367)
και τα λήμματα με πλάγια γράμματα στο ποίημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου