Ερωτικός Σικελιανός, Δωρικό

Δωρικό

Με κόμη θερισμένη ως τον αυχένα
Σαν του Δωριέα Απόλλωνα, τα μέλη
Στη στενή κλίνη εκράτει παγωμένα
Μες σε βαριά αξεδιάλυτη νεφέλη.

Άδειασ’ η Αρτέμιδα όλα της τα βέλη─
Και λίγο ακόμα αν ήτανε παρθένα,
Την ηδονή κλειδώνανε, σφιμμένα,
Σαν κρύα κερήθρα τα παρθένα σκέλη.

Καθώς στου στίβου μέσα τον αγώνα
Πίθωνε ο νιος απάνω της το γόνα,
Μύρα αλειμμένος, όπως για την πάλη,
Κι αν έσπαε των χεριών της τ’ αντιστύλια,
Μ’ άργειαν πολύ, με όμια κραυγή, τα χείλια
Να σμίξουν κι’ απ’ τους ίδρωτες η αγκάλη.

'Αγγελος Σικελιανός
Λυρικός Βίος, Δωρικό

φωτο: Άγγελος Σικελιανός