Ένα χέρι τεντωμένο στο γιατί
.....................................στηνAngela Carter
.....................................in memoriam
ας μην τα ρίχνουμε όλα στο φεγγάρι
κάποτε φυσάει άνεμος των τρελών
αποβροχάρης (ως ελέχθη)
και τότε ανοίγουν οι πυλώνες
στις παλαιές ξυλογραφίες
κι οι άγγελοι στις τέσσερεις γωνιές
σαλπίζουν ανεπιστρεπτί
το σιωπητήριο του φωτός
.....................................in memoriam
ας μην τα ρίχνουμε όλα στο φεγγάρι
κάποτε φυσάει άνεμος των τρελών
αποβροχάρης (ως ελέχθη)
και τότε ανοίγουν οι πυλώνες
στις παλαιές ξυλογραφίες
κι οι άγγελοι στις τέσσερεις γωνιές
σαλπίζουν ανεπιστρεπτί
το σιωπητήριο του φωτός
σ’ αυτό το δρόμο
το χαρτί είναι ψυχρό σα χιόνι
ξεχασμένο στη σιωπή του
μάταια προσπαθούμε να διαβάσουμε
τα κλειστά παντζούρια
τις ταμπέλες των μαγαζιών
με τα μισά τους γράμματα σβησμένα
τα προσωπεία στους τοίχους
άδεια από γέλιο ΄
ένα χέρι τεντωμένο στο γιατί
κάπου ακούγεται ένα βιολί
σκεπασμένο μ’ αγριόχορτα
θα περάσει λοιπόν ο ζητιάνος
που φόραγε γυαλιά συρμάτινα
κρατώντας ένα βιβλίο
με αποφόρια ποιημάτων
το χαρτί είναι ψυχρό σα χιόνι
ξεχασμένο στη σιωπή του
μάταια προσπαθούμε να διαβάσουμε
τα κλειστά παντζούρια
τις ταμπέλες των μαγαζιών
με τα μισά τους γράμματα σβησμένα
τα προσωπεία στους τοίχους
άδεια από γέλιο ΄
ένα χέρι τεντωμένο στο γιατί
κάπου ακούγεται ένα βιολί
σκεπασμένο μ’ αγριόχορτα
θα περάσει λοιπόν ο ζητιάνος
που φόραγε γυαλιά συρμάτινα
κρατώντας ένα βιβλίο
με αποφόρια ποιημάτων
Βασίλης Πολύζος, Ένα χέρι τεντωμένο στο γιατί
ή Capitis Diminutio Maxima
από τη συλλογή προς ρωμαίους
© Βασίλης Πολύζος 2002-2003
ή Capitis Diminutio Maxima
από τη συλλογή προς ρωμαίους
© Βασίλης Πολύζος 2002-2003
κάποτε φυσάει άνεμος των τρελών
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου,2006
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου,2006
4 σχόλια:
Μου αρέσει η ποίηση σου
..θα περάσει λοιπόν ο ζητιάνος
που φόραγε γυαλιά συρμάτινα
κρατώντας ένα βιβλίο
με αποφόρια ποιημάτων!
Δεν έχω τι να συμπληρώσω
συναρπαστικοί οι στίχοι σου
Συνεχίζω να σε ερευνώ
να περνάς καλά
Χρωστούσα ένα μνημόσυνο στην Angela Carter! Την αγάπησα από το πρώτο κείμενό της που διάβασα. Πέθανε τόσο νέα.
Και χρησιμοποίησα ως λουλούδι πάνω στο σώμα της μια φράση του Άγγελου Σικελιανού: «άνεμος αποβροχάρης»!
«Άνεμος φύσηξε πολύ γλυκός, αποβροχάρης», αν θυμάμαι καλά, είναι ο στίχος.
Μα για την Angela εκείνη τη μέρα
οι άγγελοι σάλπισαν ανεπιστρεπτί το σιωπητήριο του φωτός.
Ελένη, αυτά προς το παρόν.
Βασίλης
κάθε σου στίχος μια εικόνα
ζωντανή από παραμύθι...
κόλλησα κι εγώ με τον ζητιάνο...
σαν να τον βλέπω να διαβάζει με τα συρμάτινα γυαλιά
τα αποφόρια ποιημάτων....
καταπληκτικό....
Δέσποινα, ο καθένας έχει υπόλογο τον εαυτό του. Η ποίηση δεν ξεγελιέται.
Να σου δώσω και κάτι ακόμη από μένα γι απόψε. Αφού μου ΄κανες επίσκεψη.
"...αρκεί να φυσήξει αύρα λεπτή
κι οι λεμονιές στον κήπο
θα ψιθυρίσουν δεκαπεντασύλλαβο..."
Καληνύχτα
Αιμ
Δημοσίευση σχολίου