ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΗ
Κάτι περνάει γρήγορα
από άσπρες κουρτίνες, γυαλιστερές.
Ο πολυέλεος είναι σαν ανοιχτήρι,
Στριφογυριστά κρύσταλλα
Φτιάχνουν ένα σπιράλ:
Τρυπάει το σπίτι.
Στον κήπο μεγαλώνει ένα δέντρο τιμωρός.
Δύο είσοδοι
Για να μπαινοβγαίνουν
Όλοι οι αόρατοι.
Ανάμεσα καμαρώνουν δυο μάσκες
Από τη Βενετία.
Πάντα λέγανε γι’ αυτές τις μάσκες
Ότι φέρνουν θάνατο.
Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΔΕΣΗ
Αφαιρείς τα μάτια
από τις γνωστές εσοχές.
Είναι κάτι που επαναλαμβάνεται
κάθε μέρα
χωρις διάκριση
σε γνωστούς και αγνώστους.
Πάντα έγχρωμα.
Όταν ο ειδικός ρωτάει
Για τους φόβους σου
Λες «η αρτιμέλεια»
Ξανασκέφτεσαι
Μήπως κρατάει πολύ
Αυτό το προπατορικό αμάρτημα.
Από το βιβλίο της Μαρίας Τρανού
«Η Εργασία αυτή είναι δυνατή χωρίς σύνδεση»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ Μανδραγόρας 2008
Γυναίκα σε Mπλε Kρύσταλλο
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2005
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2005
4 σχόλια:
είμαι βέβαιη ότι πρόκειται για εργασία χωρίς σύνδεση.
όχι όμως και χωρίς διασύνδεση:)
ενδιαφέροντα σημεία του κειμένου:οι άδειες κόγχες και ο χρόνος λήξης του προπατορικού.
την καλημέρα μας στον Άναυρο:)
Ομολογώ, ότι δεν αντιλαμβάνομαι τις "διασυνδέσεις" του σχολίου!
Για μένα η ποίηση της Τρανού, όπως τη διαβάζω στο συγκεκριμένο βιβλίο είναι λιτή και κοφτερή σαν διαμάντι. Είχα χρόνια, μέσα στη μιζέρια που μας δέρνει, να βρώ κάτι που θα στεκόταν άνετα και εκτός συνόρων και εκτός λιβανισμάτων "φίλων".
Βασίλης Πολύζος
τίποτα παραπάνω από τη θετική αύρα που πνέει πάνω από λέξεις ανθρώπων που κάτι έχουν να πουν;η κυρία Τρανού, εσύ, Βασίλη και κάποιοι άλλοι, λίγοι.
σε φιλώ.
Εξαίσια αύρα στον Άναυρο! Κι η θάλασσα να σε κρατάει χωρίς κόπο στην παλάμη της. Όλα τα άλλα...
Β.Π.
Δημοσίευση σχολίου