ΗΛΙΑΣ ΚΕΦΑΛΑΣ , 7 ΧΑϊΚΟΥ

Πυγολαμπίδες

το νυχτικό κεντάνε

του Ιουνίου.
*

Ήταν ή όχι

σπουργίτι στο κλωνάρι

που κουνήθηκε;

*

Αγκάθια ξερά

ζητιανεύουν τ’ ανέμου

τ’ άπιαστο χάδι.

*
Μ’ αχνά φεγγάρια

και λυγμούς κορυδαλλών

φθινοπώριασε.
*
Αν σε πω ψυχή

πεταλούδα που φεύγεις

τρέμω το τίνος.

*

Ξέρεις τα λόγια

που με σκοτώνουν πάντα

κι όλο τ’ αγγίζεις.

*

Μικρό τσακάλι

το ρύγχος του βυθίζει

μες στο φεγγάρι.

Από το βιβλίο του Ηλία Κεφάλα
ΣΙΩΠΗΤΗΡΙΟ ΧΙΟΝΙΟΥ
134 χαϊκού
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ 2005

νεράιδα, μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2005

Στης άπλας λιμνοθάλασσας το φως / in memoriam

O Μπαταριάς
του Μιλτιάδη Μαλακάση

Στη μνήμη του Αριστείδη Μόσχου
που συνόδεψε αυτοσχεδιάζοντας με το σαντούρι του
την απαγγελία του ποιήματος από τον Θεόφιλο
εκείνη την εξομολογητική βραδιά
στο Λαϊκό Σχολείο Παραδοσιακής Μουσικής
Βασίλης Πολύζος

Ένα Σάββατο βράδυ,
Μια Κυριακή πρωί...

Ο Μπουκουβάλας ο μικρός κι ο Κλης του Τσαγκαράκη
Κι ο Νίκος του Βρανά,
Σάββατο βράδυ, κάποτε, το ρίχναν στο μεράκι,
Στου Βλάχου κουτσοπίνοντας κρυφά.

Κι ως ήσανε αρχοντόπουλα κι οι τρεις, στο κέφι απάνω,
Στέλναν για τα βιολιά,
Και μες σε λίγο βλέπανε τον Κατσαρό τον Πάνο,
Και πίσω το Θανάση Μπαταριά.

Κι αμέσως με το βιολιτζή και με το λαουτέρη,
Και μ έναν πιφιρτζή,
Για το βιλούχι κίναγαν του Κώστα Καλιαντέρη,
Που σίγουρα τον εύρισκαν εκεί.

Κι ο Κώστας, λαγοκοίμητος, πάντα με την ποδιά του,
Τους δέχονταν ορθός,
Και το τραπέζι ετοίμαζε προς τα αρμυρίκια κάτου,
Στης άπλας λιμνοθάλασσας το φως.

Κι ως να στρωθή και να σιαχτή, και να συγκαιριστούνε
Τα 'ργανα, σιγαλά
Τα λιανοτράγουδα άρχιζαν, τα γιαρεδάκια, οπού ναι
Καθώς τα προσανάμματα στη στιά.

Μα στο τραπέζι ως κάθουνταν, κι άνοιγεν η φωνή σου,
Μεγάλε Μπαταριά!
Στο τρίτο κρασοπότηρο, πουλιά του Παραδείσου
Ξυπνούσανε κι αηδόνια στα κλαδιά.

Και λίγο λίγο ως γύριζες μες στο τραγούδι, ω θάμα!
Παλληκαριές, καϋμούς,
Τ αρματολίκι ανέβαζες και την αγάπη αντάμα,
Στ αστέρια, στο φεγγάρι, στους Θεούς.

Κ' εκείθε, που δεν έφτανε κανένας, κ η ανάσα
Πιάνονταν ως κι αυτή,
Κ' εκείθε αλέγρα, παίζοντας, σκαλί σκαλί τα μπάσα,
Κατέβαινε η γαλιάντρα σου η φωνή.

Κι όπως ετύχαινε συχνά, σε τέτοια γλέντια να ναι
Καλοκαιριού χαρά,
Και ο κόσμος έξω, τα νερά και οι κάμποι να ευωδάνε
Κι όλα μαζύ να σπρώχνουν δυνατά,

Και την πιο λίγο ανάθαρρη, παρέκει να πατήσει,
Ν ακούσει και να δει, -
Δεν έμενε εικοσόχρονη που να μην ξεπορτίσει,
Και χήρα νια στο δρόμο να μη βγει.

………………………………………………….............
.
Ο Μπαταριάς, ένα ποίημα του Μιλτιάδη Μαλακάση

Ποιητές στο ηλιοβασίλεμα, μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου, 2009

Μαρία Τρανού, Δύο Ποιήματα / Γυναίκα σε Μπλε Κρύσταλλο

ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΗ

Κάτι περνάει γρήγορα

από άσπρες κουρτίνες, γυαλιστερές.

Ο πολυέλεος είναι σαν ανοιχτήρι,

Στριφογυριστά κρύσταλλα

Φτιάχνουν ένα σπιράλ:

Τρυπάει το σπίτι.

Στον κήπο μεγαλώνει ένα δέντρο τιμωρός.

Δύο είσοδοι

Για να μπαινοβγαίνουν

Όλοι οι αόρατοι.

Ανάμεσα καμαρώνουν δυο μάσκες

Από τη Βενετία.

Πάντα λέγανε γι’ αυτές τις μάσκες

Ότι φέρνουν θάνατο.

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΔΕΣΗ

Αφαιρείς τα μάτια

από τις γνωστές εσοχές.

Είναι κάτι που επαναλαμβάνεται

κάθε μέρα

χωρις διάκριση

σε γνωστούς και αγνώστους.

Πάντα έγχρωμα.

Όταν ο ειδικός ρωτάει

Για τους φόβους σου

Λες «η αρτιμέλεια»

Ξανασκέφτεσαι

Μήπως κρατάει πολύ

Αυτό το προπατορικό αμάρτημα.

Από το βιβλίο της Μαρίας Τρανού

«Η Εργασία αυτή είναι δυνατή χωρίς σύνδεση»

ΕΚΔΟΣΕΙΣ Μανδραγόρας 2008

Γυναίκα σε Mπλε Kρύσταλλο
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2005

Βασίλης Πολύζος: εικόνες καπνοπωλείου

εικόνες καπνοπωλείου

prego

μαζέψτε από τις ράγες
αυτά τα σκοτωμένα περιστέρια

κάποτε εδώ τα βαγονέτα
κουβαλούσαν σακιά τσιμέντο

κουβαλούσαν σακιά αλεύρι

κουβαλούσαν αλεσμένα κόκαλα φίλων

και τις Κυριακές κουβαλούσαν ορατόρια
moratoria

όμως αυτά είναι ιστορίες
του περασμένου αιώνος

beware of the iceman

beware of the virusman

ας μιλήσουμε λοιπόν τώρα

για τον άδειο δρόμο των ενυπνίων μας

ανάμεσα στα τυφλά γοτθικά κτίρια

τα συγκλίνοντα έως εβδόμου ουρανού

όπου ραδιουργούν οι μοχθηροί executives των πολυεθνικών

do not resist temptation

do not resist fumigation

keep off the grass

ας μιλήσουμε για το καπνοπωλείο

the tobacconist’s

αγγλικού κοινωνικού μυθιστορήματος

όπου η Φράνσις έχασε την αζήτητη παρθενιά της

όμως παρακαλώ μην ομιλείτε

κατά την ώρα της παράπλευρης παιδοκτονίας

ας ακούσουμε αυτό το μπιπ το ασταθές

κι ύστερα αυτόν το συριγμο

μιας ηλεκτρονικής ευθείας θανάτου

ad infinitum

εικόνες καπνοπωλείου

ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου από τη συλλογή

«μια δεύτερη ανάγνωση του ποιητή Κ* και άλλα αμφίδρομα»

εκδόσεις ΑΠΟΠΕΙΡΑ (Μάρτιος 2008)

beware of the icemen, μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2005

Paul Klee: Wasser / V.P.: Mermaids & Dolls

Wasser

Wasser,

darauf Wellen,

darauf ein Boot,

darauf ein Weib,

darauf ein Mann.


Νερό

Νερό,
επάνω του κύματα,
επάνω τους μια βάρκα,
επάνω της μια γυναίκα,
επάνω της ένας άντρας.

Wasser, ένα ποίημα του Paul Klee

Μετάφραση από τα Γερμανικά: Βασίλης Πολύζος

Mermaids & Dolls, μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2005

Γιώργος Σεφέρης Υστερόγραφο Σεπτέμβρης 1941

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ

Αλλά έχουν μάτια κάτασπρα χωρίς ματόκλαδα

και τα χέρια τους είναι λιγνά σαν τα καλάμια

Κύριε, όχι μ’ αυτούς. Γνώρισα

τη φωνή των παιδιών την αυγή

πάνω σε πράσινες πλαγιές ροβολώντας

χαρούμενα σαν μέλισσες και σαν

τις πεταλούδες, με τόσα χρώματα.

Κύριε, όχι μ’ αυτούς, η φωνή τους

δεν βγαίνει καν από το στόμα τους.

Στέκεται εκεί κολλημένη σε κίτρινα δόντια.

Δική σου η θάλασσα κι ο αγέρας

μ’ ένα άστρο κρεμασμένο στο στερέωμα,

Κύριε, δεν ξέρουνε πως είμαστε

ό,τι μπορούμε να είμαστε

γιατρεύοντας τις πληγές μας με τα βότανα

που βρίσκουμε πάνω σε πράσινες πλαγιές,

όχι άλλες, τούτες τις πλαγιές κοντά μας·

πως ανασαίνουμε όπως μπορούμε ν’ ανασάνουμε

με μια μικρούλα δέηση κάθε πρωί

που βρίσκει τ’ ακρογιάλι ταξιδεύοντας

στα χάσματα της μνήμης―

Κύριε, όχι μ’ αυτούς. Ας γίνει αλλιώς το θέλημά σου.

Γιώργος Σεφέρης 11 Σεπτέμβρη ’41
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ, Β΄, ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ

synapses 2b, Κύριε, όχι μ' αυτούς, μια ζωγραφιά του Βασ.Πολύζου 2004