erotica

erotica

                        καθαρώτατον ήλιο επρoμηνουσε
                        της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι

τω καιρώ εκείνω
η βροχή επέστρεψε τα δώρα μας
έξυπνα κρύσταλλα
που αλλάζαν διάθεση ανά ημίωρο
από πράσινο πεύκο ως ατσάλι
κι ως ένα ματωμένο γκομπλέν
με κυνήγι ελαφιών
κι ως ένα υπόγειο ενυδρείο
με νωχελή ζωόφυτα

keine Angst περπατώντας
σε μια διάφανη ακτή
πετούσα σμαραγδένια βότσαλα
πάνω απ’ τον ώμο μου
κι η Ξανθούλα στο πλάι μου
(το άνθος της Ζακύνθου)
λυσίκομη αφήνοντας
βρεγμένα κρινάκια στην άμμο
δεν είχε ακόμη γνωρίσει
τη λίμπιντο του στροντίου 90

(νεαρή debutante
μελετούσε Immanuel Kant)

πέρασαν τόσα ουράνια τόξα
απ’ όταν έσμιξε μαζί μου
κλείνοντας το σφυγμό μου
στη θαλάσσια ανεμώνη της
τώρα κυμαίνεται ψηφιδωτή
σε μια πισίνα της Πομπηίας
αναδεύοντας βότανα αρωματικά
παιγνιώδεις ιχθύς ριπίζουν τα ματόκλαδά της
τσιμπολογούν τα κοράλλια της
και τη μικρή τούφα από χρυσάφι
στα μισάνοιχτα πόδια της
κι οι ανυπόμονοι τρίτωνες
στην άκρη της μπανιέρας
με χαμόγελο καταχθόνιο
σκηνοθετούν την ανάδυσή της
μια λευκότατη συμφωνία χειρουργείου
σε απόλυτη απουσία νύχτας

ήταν τόσο βαθύ το ψύχος
στον μέσα κύκλο των προβολέων
παρακαλώ γονατίστε μπροστά της
φιλήστε τα νύχια των ποδιών της
βαμμένα με το μύρο του φεγγαριού
καθώς στέκεται στο περιστύλιο
κρατώντας έναν θρήνο της Ουμ Καλσούμ
με τις φλέβες της ηδονής σπασμένες
λύτρον αντί πολλών
παρακαλώ γονατίστε μπροστά της

(μνημονεύοντας Διονύσιο Σολωμό
γλιστρούσαμε από όνειρο σε όνειρο
ανάμεσα σ’ αντικριστούς καθρέφτες
το πρόσωπό της μια ατέρμονη
ακροστιχίδα φαντασμάτων)

Βασίλης Πολύζος
erotica
ένα ποίημα από το «Ηλιακό Ποδήλατο»
εκδ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 2003

νεαρή debutante
μελετούσε Immanuel Kant
μετείκασμα του Βασίλη Πολύζου
2013

Frank O'Hara, δύο ποιήματα

FRANK O’HARA

SONG

           

I'm going to New York!

(what a lark! what a song!)

where the tough Rocky's eaves

hit the sea. Where th'Acro-

polis is functional, the trains

that run and shout! the books

that have trousers and sleeves!

 

I'm going to New York!

(quel voyage! jamais plus!)

far from Ypsilanti and Flint!

where Goodman rules the Empire

and the sunlight's eschato-

logy upon the wizard's bridges

and the galleries of print!

 

I'm going to New York!

(to my friends! mes semblables!)

I suppose I'll walk back West.

But for now I'm gone forever!

the city's hung with flashlights!

the Ferry's unbuttoning its vest!

 

[1951]

A TRUE ACCOUNT
OF TALKING TO THE SUN AT FIRE ISLAND

  
The Sun woke me this morning loud

and clear, saying "Hey! I've been

trying to wake you up for fifteen

minutes. Don't be so rude, you are

only the second poet I've ever chosen

to speak to personally

                                  so why

aren't you more attentive? If I could

burn you through the window I would

to wake you up. I can't hang around

here all day."

                    "Sorry, Sun, I stayed

up late last night talking to Hal."

 

"When I woke up Mayakovsky he was

a lot more prompt" the Sun said

petulantly. "Most people are up

already waiting to see if I'm going

to put in an appearance."

                                       I tried

to apologize "I missed you yesterday."

"That's better" he said. "I didn't

know you'd come out." "You may be

wondering why I've come so close?"

"Yes" I said beginning to feel hot

wondering if maybe he wasn't burning me

anyway.

              "Frankly I wanted to tell you

I like your poetry. I see a lot

on my rounds and you're okay. You may

not be the greatest thing on earth, but

you're different. Now, I've heard some

say you're crazy, they being excessively

calm themselves to my mind, and other

crazy poets think that you're a boring

reactionary. Not me.

                                 Just keep on

like I do and pay no attention. You'll

find that people always will complain

about the atmosphere, either too hot

or too cold too bright or too dark, days

too short or too long.

                                 If you don't appear

at all one day they think you're lazy

or dead. Just keep right on, I like it.

 

And don't worry about your lineage

poetic or natural. The Sun shines on

the jungle, you know, on the tundra

the sea, the ghetto. Wherever you were

I knew it and saw you moving. I was waiting

for you to get to work.

 

                                    And now that you

are making your own days, so to speak,

even if no one reads you but me

you won't be depressed. Not

everyone can look up, even at me. It

hurts their eyes."

                          "Oh Sun, I'm so grateful to you!"

 

"Thanks and remember I'm watching. It's

easier for me to speak to you out

here. I don't have to slide down

between buildings to get your ear.

I know you love Manhattan, but

you ought to look up more often.

                                                    And

always embrace things, people earth

sky stars, as I do, freely and with

the appropriate sense of space. That

is your inclination, known in the heavens

and you should follow it to hell, if

necessary, which I doubt.

                                          Maybe we'll

speak again in Africa, of which I too

am specially fond. Go back to sleep now

Frank, and I may leave a tiny poem

in that brain of yours as my farewell."

 

"Sun, don't go!" I was awake

at last. "No, go I must, they're calling

me."

        "Who are they?"

                                  Rising he said "Some

day you'll know. They're calling to you

too." Darkly he rose, and then I slept.

[1958]


Frank O’Hara
δύο ποιήματα
SONG
A TRUE ACCOUNT OF TALKING TO THE SUN
          AT FIRE ISLAND

The Telltale Sun
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου
2005

Κρεολή Σελήνη, Flamenco

Flamenco

όταν ξεχάσουμε
όλες τις δοσμένες λέξεις
και λογιστούμε
πτωχοί τω πνεύματι
θ’ αξιωθούμε απέναντι
στην αγριεμένη θάλασσα
ανεμίζοντας μια κάπα ταυρομάχου
ν’απαγγείλουμε
το πρώτο μας ποίημα
ω βερόνικα
φεγγάρι ηδονικό

σ’ ακολουθώ
στη μοναξιά της νύχτας
σε δρομάκια που τρεμοσβήνουν
σε ψευδαισθήσεις μικρές
σαν κόκκους σιναπιού

βερόνικα
γυμνή κιθάρα
στις ριπές του flamenco
θα σου απαγγείλω
την ευπρέπεια της φλόγας
θα σου απαγγείλω
τα χρώματα των στεναγμών
θα σου απαγγείλω
το θάνατο ενός τριαντάφυλλου

Flamenco
ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
από το βιβλίο Κρεολή Σελήνη
εκδ. Απόπειρα 2010

Flamenco μετείκασμα του Βασίλη Πολύζου
2008

Ο Ποιητής Linton Kwesi Johnson απαγγέλλοντας το "Inglan Is a Bitch"

Linton Kwesi Johnson

Inglan Is a Bitch

 
w'en mi jus' come to Landan toun
mi use to work pan di andahgroun
but workin' pan di andahgroun
y'u don't get fi know your way aroun'

Inglan is a bitch
dere's no escapin' it
Inglan is a bitch
dere's no runnin' whey fram it

mi get a lickle jab in a big 'otell
an' awftha a while, mi woz doin' quit well
dem staat mi aaf as a dish-washah
but w'en mi tek a stack, mi noh tun clack watchah!

Inglan is a bitch
dere's no escapin' it
Inglan is a bitch
no baddah try fi hide fram it

w'en dem gi' you di lickle wage packit
fus dem rab it wid dem big taxi rackit
y'u haffi struggle fi mek en's mett
an' w'en y'u goh a y'u bed y'u jus' cant sleep

Inglan is a bitch
dere's no escapin' it
Inglan is a bitch fi true
a noh lie mi a tell, a true

mi use to work dig ditch w'en it cowl no bitch
mi did strang like a mule, but, bwoy, mi did fool
den awftah a while mi ju' stap dhu ovahtime
den awftha a while mi jus' phu dung mi tool

Inglan is a bitch
dere's no escapin' it
Inglan is a bitch
yu'a haffi know how fi suvvive in it

well mi dhu day wok an' mi dhu nite wok
mi dhu clean wok an' mi dhu dutty wok
dem seh dat black man is very lazy
but if y'u si how mi wok y'u woulda sey mi crazy

Inglan is a bitch
dere's no escapin' it
Inglan is a bitch
y'u betta face up to it

dem have a lickle facktri up inna Brackly
inna disya facktri all dem dhu is pack crackry
fi di laas fifteen years dem get mi laybah
now awftah fifteen years mi fall out a fayvah

Inglan is a bitch
dere's no escapin' it
Inglan is a bitch
dere's no runnin' whey fram it

mi know dme have work, work in abundant
yet still, dem mek mi redundant
now, at fifty-five mi gettin' quite ol'
yet still, dem sen' mi fi goh draw dole

Inglan is a bitch
dere's no escapin' it
Inglan is a bitch fi true
is whey wi a goh dhu 'bout it?


VIDEO
Ο ποιητής Linton Kwesi Johnson
απαγγέλλει
το ποίημα Inglan Is a Bitch

ΦΩΤΟ.
Linton Kwesi Johnson
photo by Collin Patterson 2007

ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Δείτε και ανάρτηση στο μπλογκ αυτό
στις 28 Μαρτίου 2010
Βασίλης Πολύζος

Ηλιακό Ποδήλατο / amazing grace

amazing grace
                  στην Κυρία Ν. Λ.
πέντε μερόνυχτα
φυσούσε αδιάκοπα Σέριφο
ήταν τα πλοία της γραμμής
ΒΟΗΘΕΙΑ HELP HILFE
που αράξανε ψηλά στη χώρα Αραράτ
φορτωμένα σιδερίτη

μας έκλεισε ο καιρός

αν άπλωνες ξανά το χέρι σου (είπα)
ν’αγγίξεις απαλά αυτές τις πέτρες
που ανάσαιναν μόνο για χάρη σου
σα νεογέννητα μωρά
μες στις θαλασσινές σπηλιές


Βασίλης Πολύζος, amazing grace
από το βιβλία Ηλιακό ποδήλατο
εκδ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 2003

Video
Aretha Franklin
singing Amazing Grace

The Solar Bicycle
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2005

Λίζα the Lizard

ΤΡΑΓΟΥΔΙ
του Βασίλη Πολύζου

          αφιέρωση


από ξένον τόπο
κι απ’ αλαργινό
ήρθ’ ένα κορίτσι
δώδεκα χρονώ

το όνομά μου είπε
είναι Λίζα the Lizard

μικρά θαύματα γίνονται
κάθε μέρα

αρκεί να φυσήξει αύρα λεπτή
κι οι λεμονιές στον κήπο
θα ψιθυρίσουν δεκαπεντασύλλαβο

κι η βροχή θ’ αφήσει τα κοτσιδάκια της
να στεγνώσουν στον ήλιο

και την ώρα που η άμμος
γίνεται χρυσάφι
στα δάχτυλα του δειλινού
κλείνω κάτω από τα βλέφαρά μου
γαρδένια
χρυσάνθεμο
αζαλέα
και μπιγκόνια


ΤΡΑΓΟΥΔΙ
ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
από το βιβλίο Κρεολή Σελήνη
έκδ. ΑΠΟΠΕΙΡΑ 2010

Λίζα the Lizard
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου
2013

Οδός Μαγνήτων '58 / ήλιος μάγκας

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ
Οδός Μαγνήτων  ’58

2
είναι πάλι μέρες
που ο ήλιος σεργιανίζει στην πλατεία
μάγκας
με μια νωθρή οδοντογλυφίδα
στο στόμα

στα παραθύρια τα ψηλά
μικρές αγγέλισσες
ανάμεσά τους κι η Χρυσάνθη
τινάζουν τα λευκά σεντόνια της νύχτας
εις άφεσιν αμαρτιών

τι περίεργο
μουρμουρίζει ο ζητιάνος
κοιτάζοντας προς τα πάνω
όσο φυραίνουν τα κόκαλά μου
τόσο δυναμώνει το μπαστούνι μου
αύριο της Μεταμορφώσεως
που η θάλασσα γίνεται ατλάζι
(έχει ξαναειπωθεί αυτό
μα τι πειράζει)
θα δοκιμάσω τα πρώτα σταφύλια
κάπως ξινά μα ηδονικά


Οδός Μαγνήτων ’58 © Βασίλης Πολύζος 1962

Σημείωση
Το "Οδός Μαγνήτων ’58" είναι το μόνο ποίημα
που κράτησα μέχρι σήμερα εν ζωή από τη δεκαετία του ’60.
Δημοσιεύω εδώ το δεύτερο κομμάτι της σπονδυλωτής
αυτής σύνθεσης. Άλλα κομμάτια δες σε προηγούμενες
αναρτήσεις.  Β.Π.

εικόνα
όραμα πάνω από την πόλη
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου
2005

Dylan Thomas Reading Dylan Thomas / Love In The Asylum

      Dylan Thomas

Love In the Asylum

A stranger has come
To share my room in the house not right in the head,
A girl mad as birds

Bolting the night of the door with her arm her plume.
Strait in the mazed bed
She deludes the heaven-proof house with entering clouds

Yet she deludes with walking the nightmarish room,
At large as the dead,
Or rides the imagined oceans of the male wards.

She has come possessed
Who admits the delusive light through the bouncing wall,
Possessed by the skies

She sleeps in the narrow trough yet she walks the dust
Yet raves at her will
On the madhouse boards worn thin by my walking tears.

And taken by light in her arms at long and dear last
I may without fail
Suffer the first vision that set fire to the stars.

Dylan Thomas
reading his poem
Love In the Asylum

in the asylum
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου
2008 

Sylvia Plath, Lady Lazarus

Sylvia Plath
Lady Lazarus

I have done it again.

One year in every ten

I manage it--

A sort of walking miracle, my skin

Bright as a Nazi lampshade,

My right foot

A paperweight,

My face a featureless, fine

Jew linen.

Peel off the napkin

O my enemy.

Do I terrify?--

The nose, the eye pits, the full set of teeth?

The sour breath

Will vanish in a day.

Soon, soon the flesh

The grave cave ate will be

At home on me

And I a smiling woman.

I am only thirty.

And like the cat I have nine times to die.

This is Number Three.

What a trash

To annihilate each decade.

What a million filaments.

The peanut-crunching crowd

Shoves in to see

Them unwrap me hand and foot--

The big strip tease.

Gentlemen, ladies

These are my hands

My knees.

I may be skin and bone,

Nevertheless, I am the same, identical woman.

The first time it happened I was ten.

It was an accident.

The second time I meant

To last it out and not come back at all.

I rocked shut

As a seashell.

They had to call and call

And pick the worms off me like sticky pearls.

Dying

Is an art, like everything else.

I do it exceptionally well.

I do it so it feels like hell.

I do it so it feels real.

I guess you could say I've a call.

It's easy enough to do it in a cell.

It's easy enough to do it and stay put.

It's the theatrical

Comeback in broad day

To the same place, the same face, the same brute

Amused shout:

'A miracle!'

That knocks me out.

There is a charge

For the eyeing of my scars, there is a charge

For the hearing of my heart--

It really goes.

And there is a charge, a very large charge

For a word or a touch

Or a bit of blood

Or a piece of my hair or my clothes.

So, so, Herr Doktor.

So, Herr Enemy.

I am your opus,

I am your valuable,

The pure gold baby

That melts to a shriek.

I turn and burn.

Do not think I underestimate your great concern.

Ash, ash--

You poke and stir.

Flesh, bone, there is nothing there--

A cake of soap,

A wedding ring,

A gold filling.

Herr God, Herr Lucifer

Beware

Beware.

Out of the ash

I rise with my red hair

And I eat men like air.

23-29 October 1962


video
Lady Lazarus
read by Sylvia Plath

 εικόνα:
dying is an art
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου
για το ποίημα Lady Lazarus
2013