sexus
Στο πρίκουελ των ελαστικών τσιμέντων που θ’ανοιγοκλείνουν
Στα
σώματα της εφεδρικής μου κατάνυξης
Μέσα σε ανεξίκακες τσέπες που ανάμεσά τους ψηλώνω
Μεγαλύνομαι-γίνομαι
γυναίκα
Συχνά αφυδατώνομαι από κείνο το λυκίσιο
sexus
Τις Μεγαλύτερες
Παρασκευές
Είμαι αλλεργική στα διαλύματα
χλόης
Στα ψάρια που αντιγράφουν τις
σιωπές μου
Και
παραδίδουν λευκή κόλλα άχρηστη
Στην
αφή
Θα σε ξαναζήσω με σίκουελ
υστερία
Κάθε βροχή κάθε αέρα κάθε διαμελισμένο
μόριο
Επώνυμη και
βαθαίνω ανώνυμη θα συρρικνώνομαι
Πλαστο
γραφημένη απορρίπτω
Με δανεισμένες αφορμές απ’το απόρρητο
σύνορο
Ξέρω σε ποια
φωλιά του έαρος βουλιάζουν τα χελιδόνια
Σε ποια σακουλάκια χώματος αναπαύεται η
νοσταλγίαΑπό χρόνια που κατεβαίνουν
να μας χαζέψουν
Ερμαφρόδιτα
yeap!
Σεντονάκια τα ρήματα και καμένα χρώματα
Στο ακρόπρωρο ενός γλιστρήματος
Η ουρά είναι το σημείο κακοποίησης των πυραμίδων
Αφού μέχρι κι ο θεός μου υποσχέθηκε ότι
Θα κόψει το τσιγάρο και καπνίζει σαν Ετρούσκος
Στο άναστρο στερέωμα την ώρα που
ακοίμητη
Η άβυσσος δίχως λόγια θα νανουρίζει τα τσιμέντα
Αυνανισμένοι πάπες θα συζητούν τον κλασικό ρυθμό των κιόνων
H φωνή σου παραγεμισμένη με Ήλιο
Θα με ρίχνει ψηλά πολύ ψηλά πόσο πολύ ψηλά
Στo sexus plexus nexus
sexus, ένα ποίημα της Φαίδρας Φις
γυμνό στον ήλιο, μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2008