Bertolt Brecht, Die Lösung / Η λύση

Bertolt Brecht
Die Lösung

Nach dem Aufstand des 17. Juni
Ließ der Sekretär des Schriftstellerbands
In der Stalinallee Flugblätter verteilen
Auf denen zu lesen war, daß das Volk
Das Vertrauen der Regierung verscherzt habe
Und es nur durch verdoppelte Arbeit
Zurückerobern könne. Wäre es da
Nicht doch einfacher, die Regierung
Löste das Volk auf und
Wälte ein anderes?

Η λύση

Μετά τον ξεσηκωμό στις 17 του Ιούνη
Ο Γραμματέας της Ένωσης των Συγγραφέων
Έδωσε και μοιράσανε φέιγ-βολάν στη Λεωφόρο Στάλιν
Που έγραφαν πως ο λαός
Είχε πια χάσει την εμπιστοσύνη της Κυβέρνησης
Και πως να την ξανακερδίσει θα μπορούσε
Με δυο φορές δουλειά. Μα αν είναι έτσι
Δε θα 'ταν ευκολότερο για την Κυβέρνηση
Να διαλύσει το λαό
Και να εκλέξει έναν άλλο;

μετάφραση: Βασίλης Πολύζος

Βασίλης Πολύζος, indigo / Άννα Μ.

indigo
............Στην Άννα Μ.

κρατώντας τό γαλάζιο στον ώμο της με χρυσή πόρπη
σέρνει απαλά τις πτυχώσεις της θάλασσας
ως την άκρη του κήπου

(στη σκέψη μου μια υπόσχεση ανεκπλήρωτη
για κίτρινα τριαντάφυλλα)

ώρες-ώρες το καλοκαίρι βάραινε αβάσταχτα
στα διψασμένα δέντρα κι οι μικρές προδοσίες των φιλιών
στα χείλη μας

(στην τελετή του γάμου της εφτά παγώνια σκαλισμένα
σε μπλέ κρύσταλλο σήκωναν την ουρά τού νυφικο της)

είναι τόσο ανυπόμονη η μέρα, λέει, τόσο αβάσταχτο
το καλοκαίρι στον κήπο, τα μάτια σου μια υπόσχεση
ανεκπλήρωτη κι εκεί στο βάθος τα γλαυκά νησιά
πιασμένα στην απόχη του έρωτα

(το άρωμά της βαθυκύανο σαν το βελούδο
μιας σιαμέζας γάτας αυτή την ώρα που βουλιάζει
ο ήλιος στη σιωπή του λύνοντας τα κρόσσια
των κυμάτων)

υπάρχουν, είπε, κίτρινα τριαντάφυλλα σε κάθε
σταυροδρόμι, το φόρεμά μου έχει επάνω του
όλες τις πούλιες ως τον Ινδικό Ωκεανό,
στις πλάτες μας θα ψιθυρίζει η άμμος κάθε νύχτα

(μια γυναίκα μια στιγμή ζητώντας να ρίξω βότκα
στο ποτήρι της)


indigo, ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου,
Ηλιακό Ποδήλατο, ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 2003

Άννα Μ. μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου, 2007

Βασίλης Πολύζος, αποτυχία

αποτυχία

yesyesyes
we’re sinners sinners sinners

άξιος άξιος άξιος
αυτός που γελά σαν ηλεκτρικό πριόνι
κι ο άλλος ο γεμάτος δάση σιωπηλά
ας κατουριέται από το φόβο του

το ποίημα απέτυχε
your poem failed
next customer please

βέβαια είναι κι αυτό
κάθε πρωί
το σκληρό φως το αγκιστρωμένο
στις πευκοβελόνες
κάτι πρέπει να γίνει
πρέπει να βρούμε κάποια επαφή
κάποιο modus vivendi
με τούτη την άνοιξη εξ ακανθών
με τις νεκρώσιμες ανθοστήλες

next please

κάποιος με ψαθάκι μεσοπολέμου
ιερουργεί στο πεζοδρόμιο
επικαλέω τοι την θεόν Μύλιττα
αυτός δεν ήταν ο πατέρας μου
ίσως ήταν ο πλανόδιος φωτογράφος
της εθνικής γιορτής
που έκρυβε στην τσέπη του την τράπουλα
με τις 52 πορνικές ασκήσεις
και τις 4 έξτρα στάσεις αιδοιολειχίας

yes yes yes mr president
we’re sinners sinners sinners

next please

ώρα 2 π.μ.
παρατηρώ κατά μόνας
τη δεσποινίδα μόνικα μπελούτσι
ερωτώ you like banana
και αν ενδιαφέρεται για τα ερωτικά τραγούδια
του κυρίου προύφροκ

ώρα 7 π.μ. χτυπάει το τηλέφωνο
είναι η γλύπτρια της νέας προτομής μου
μελέτησα μου λέει την ακτινογραφία του κρανίου σου
έχουμε σοβαρά προβλήματα ιστορικής συνέχειας
πρέπει επειγόντως ν’ ανατάξουμε
τα ζυγωματικά σου

next please

στίχος αμφίβραχυς
σκοΤΩνουν σκοΤΩνουν σκοΤΩνουν

NEXT PLEASE!

ω Καλπουρνία sexy woman
το ποίημα απέτυχε
my poem failed
all poems failed

undsoweiterundsoweiterundsoweiter


αποτυχία, ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου από το βιβλίο
μια δεύτερη ανάγνωση του ποιητή Κ* και άλλα αμφίδρομα
εκδ. ΑΠΟΠΕΙΡΑ, 2008

Ο Αιμίλιος στον Ιανό
a photo by Helen, June 2008

παιάν / Ήταν ένα μικρό καράβι

Ήταν ένα μικρό καράβι
..................................στον ο.ε.

Απ’ όλα τούτα θα ξεφύγουμε
μόλις φυσήξει ούριος άνεμος στο χάρτη
κι υψώσουμε τον Ύμνο της Χαράς
στο μεσιανό κατάρτι.

Η πλώρη μας θα σκίζει τα νερά
με διασκελισμό allegro ma non troppo
να δέσουμε τη μοίρα μας στο ακρόπρωρο
θα βρούμε τρόπο.

Δεξιά ζερβά θα λάμπουν τα νησιά
με τα δοξαστικά τους αναπεπταμένα
οι μπουκαμβίλιες τους τροπάρια
για τη Ζωή – Παρθένα.

Οέ οέ σε λίγο φτάνουμε
οέ οέ οέ κι αιέν αιέν κι ακόμα
οέ κι αιέν σία κι αράξαμε
με την ψυχή στο στόμα.


Ήταν ένα μικρό καράβι
© Βασίλης Πολύζος

2005
από τη συλλογή παιάνες

παιάν
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου

2005

Βασίλης Πολύζος, μύρα προ του ενταφιασμού / arrogant girl

arrogant girl

η Μαγδαληνή
ποιήτρια σπλάτερ ερώτων
κομίζει μύρα
προ του ενταφιασμού μου

arrogant girl
arrogant girl
χημικά φιλιά
υπερόπτες μηροί
τα μπεκερέλ του γυμνού

arrogant girl
ένα ποίημα
του Βασίλη Πολύζου
από τη συλλογή
Κρεολή Σελήνη
Απόπειρα 2010

arrogant girl
εικαστικό
του Βασίλη Πολύζου
2011

Από τα ποιήματα του Στρέφη: Αυτοί νοιάζονται! / Η απόλυτη ευταξία της σφηκοφωλιάς

Αυτοί νοιάζονται !
του Βασίλη Πολύζου

Αυτοί νοιάζονται για μας.
Υπολογίζουν την τροχιά των ονείρων μας.
Αριθμούν τους χτύπους της καρδιάς μας.
Διυλίζουν το αίμα μας.
Συλλέγουν τις ανάσες μας σε γυάλινους κώδωνες.
Ζυγίζουν τις κραυγές μας στα ποτενσιόμετρα.
Ιχνηλατούν τις ημερήσιες στύσεις μας με αλάθευτα γκάλοπ.

Αυτοί νοιάζονται για μας.
Καταχωρούν τα στοιχεία μας σε καρτελάκια διάτρητα.
Τα ρίχνουν σε κοιλιές κομπιούτερ τέταρτης γενιάς.
Μελετούν τις σταθερές και τις μεταβλητές μας.

Εκδίδουν εντολές ευρείας κυκλοφορίας.
Για την αφή.
Την όσφρηση.
Τη γεύση.
Την ακοή.
Την όρασή μας.

Παρουσιάζουν σε πρες κόνφερενς τον Σούπερ σταρ.
Άφθαρτο πλαστικό.
Με αριθμό παραγωγής σταμπαρισμένο στον αυχένα.
Εκτίθεται σε λαϊκό προσκύνημα.
Ας τον δοξάσουμε.
Μασουλώντας γκοφρέτες στην ακροθαλασσιά.
Πίνοντας οξύποτα πολυεθνικά στα γήπεδα.
.
Αυτοί νοιάζονται για μας.
Χαϊδεύουν το λαϊκό μας κίνημα στην πλάτη
Μας συμβουλεύουν καταδεχτικά.
Μας ακριβοπουλάν την κάλπικη πραμάτεια τους.

Αυτές οι ψείρες στη γενειάδα του λαού.
।
Αυτοί νοιάζονται, ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
Δημοσιεύτηκε στη μηνιαία έκδοση «ο στρέφης», τχ 6, Σεπτέμβρης 1983
Περιλήφθηκε στο βιβλίο Επίλογοι και άλλα Κεκραγάρια
του Βασίλη Πολύζου
που εκδόθηκε από το Ιδεόγραμμα-Εριφύλη στα 1999

η απόλυτη ευταξία της σφηκοφωλιάς
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου 2011

Αιμιλίου Dicta! Η Ιστορία, η Φάρσα και οι Φαρισαίοι! Ο κόσμος στις Πλατείες ξέρει!

Γραμματείς και Φαρισαίοι Κομματικοί,

είπε ο Αιμίλιος.
Μην μπερδεύετε το 1965 με το σήμερα!
Δεν είναι μαζί σας ο λαός στις πλατείες.

Τα ποιήματα που ακούγονται στον “Άνθρωπο από τη Διζιλάνδη”: 2. αλλόκοτα όντα στο εκθετήριο / twisted days

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ
αλλόκοτα όντα στο εκθετήριο
http://www.youtube.com/watch?v=VReX7mHFv4c
Οι λέξεις που ξόδεψα ασυλλόγιστα
άφησαν μαύρες τρύπες στη μνήμη μου.
Ίσως και να μην ωφελούσαν•
ίσως να προσποιούμαι πως δεν καταλαβαίνω
το θρόισμα πίσω απ’ τις κλεισμένες πόρτες.

Δεν είχα ονόματα να τους αναγνωρίσω.
Μπορεί και να ‘ταν οι ίδιοι που συνάντησα
παίρνοντας το λεωφορείο στις οχτώ και τέταρτο
καμωμένοι με ψαλίδι και χρυσόχαρτο,
οι ίδιοι που με χαιρετούσαν μέσα από τη γόνδολα
στο μεγάλο κανάλι προ αμνημονεύτων
ψάχνοντας τη Βενετιά για βελόνια
κι οι ίδιοι στις πιρόγες αναπλέοντες τον ποταμό Ζαμβέζη,
ο Δούκας Σιγισμούνδος ο Παχύς της Κάτω Σαξονίας,
ο επονομασθείς Faccia di Culo
κι ο Επίσκοπος Μποτόλφος –ballerina assoluta-
χορεύοντας στη μίτρα του δυο χρυσά φίδια
κι η αυστηρή Παρθένος με την ξύλινη κοιλιά
κι ο μύωπας φαρμακοτρίφτης που ετοίμασε
τα καταπότια της Ιουλιέτας μου
κι ο γελαστός μου γείτονας της Κυριακής,
με τους αγκώνες του πάνω στο φράχτη,
που πάει η γλώσσα του ροδάνι, εξηγώντας
το υπερούσιο της Mitsubishi.

Ποια να ‘ναι η θερμοκρασία των χρωμάτων τους;
Καθώς μου γνέφουν μέσα απ’ τον καθρέφτη
δεν έχω ονόματα να τους αναγνωρίσω.

αλλόκοτα όντα στο εκθετήριο
ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
από τη συλλογή DIZZILAND, εκδ. ΕΡΙΦΥΛΗ 2001

twisted days
ένα εικαστικό σχόλιο του Βασίλη Πολύζου 2011

Το τραγούδι που ακούγεται στον "Ανθρωπο από τη Διζιλάνδη": Hanging Johnny (versus Τζώνη?)

http//www.youtube.com/watch?v=VReX7mHFv4c

Hanging Johnny

{Σημείωση:
Παραδοσιακό εγγλέζικο ναυτικό τραγούδι (sea shanty),
από την εποχή των ιστιοφόρων .
Οι στίχοι του έχουν χρησιμοποιηθεί ως εισαγωγή
στο ποίημα μποτίλια στο πέλαγος
(Αναμνήσεις Προκάτ Άνοιξης, Εριφύλη 2006)
Τα shanties (ή chanties) τα τραγουδούσαν οι vαυτικοί
την ώρα της δουλειάς, λ.χ. όταν τραβούσαν τα σκοινιά
(σ’ αυτό οφείλεται, ίσως, και ο τίτλος αυτού του τραγουδιού).
Μπαίνω στον πειρασμό να παραθέσω στη συνέχεια
και το γνωστό ποίημα του Νίκου Γκάτσου Ο Τζώνης ο Μπόγιας.
Η σχέση με το Hanging Johny είναι (κατά τη γνώμη μου) φανερή.
Όχι μόνο στο όνομα (Johnny – Τζώνης), ή στη γενική σύλληψη
της αφήγησης, αλλά και στις λεπτομέρειες (mother,sister, brother
κρέμασε ο Johnny -αδέρφια και μάννα έσφαξε και ο Τζώνης
του Νίκου Γκάτσου!). Κατά τα λοιπά:
away – ay – i – o !
χάϊχο χάϊχο !
Αυτά. Χωρίς άλλο σχόλιο.}
Βασίλης Πολύζος 13.6.2011

Hanging Johnny

O they call me Hanging Johnny
(Away – ay – i – o)
But I never hanged nobody.
(So – hang – boys – hang)

O they say I hanged me granny
(Away – ay – i – o)
And then me lovesick Annie.
(So – hang – boys – hang)

O they say I hanged me mother
(Away – ay – i – o)
And me sister and me brother.
(So – hang – boys – hang)

O they say I hang for money
(Away – ay – i – o)
But hanging isn’t funny.
(So – hang – boys – hang)

O we’ll hang and hang together
(Away – ay – i – o)
We’ll hang for better weather.
(So – hang – boys – hang)

O a rope, a beam, a ladder
(Away – ay – i – o)
I’ll hang you all together.
(So – hang – boys – hang)


Ο Τζώνης ο Μπόγιας
του Νίκου Γκάτσου

Ο Τζώνης είμαι ο μπόγιας
χάϊχο χάϊχο
τους φίλους μου έχω σφάξει
χάϊχο χάϊχο.

Αγόρασα πιστόλι
από παλιό φονιά
και πήγα στ΄ Αργοστόλι
και στην Κεφαλονιά.

Γελούσε η πολιτεία
στην ήσυχη βραδιά
και στη μικρή πλατεία
φωνάζαν τα παιδιά.

Ο Τζώνης είμαι ο μπόγιας
χάϊχο χάϊχο
τ΄ αδέλφια μου έχω σφάξει
χάϊχο χάϊχο.

Δε με κεράσαν ούζο
δε μου ΄δωσαν κρασί
τότε άρχισα να σκούζω
και μ΄ άκουσες κι εσύ.

Κουβέντες δεν σηκώνω
δεν παίρνω διαταγές
το σπίτι μου κλειδώνω
κι αρχίζω τις σφαγές.

Ο Τζώνης είμαι ο μπόγιας
χάϊχο χάϊχο
τη μάννα μου έχω σφάξει
χάϊχο χάϊχο.

Τα ποιήματα που ακούγονται στον "Άνθρωπο από τη Διζιλάνδη": 1. άμωμοι εν οδώ?

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ
άμωμοι εν οδώ?
http://www.youtube.com/watch?v=VReX7mHFv4c

Τρεις μέρες μετά τον αδόκητο χαμό του
τον συνάντησα τυχαία κατά το σούρουπο
στην οδό Φθίας έξω απ’ το ερειπωμένο τρίπατο
να διαβάζει τα ενοικιαστήρια.
Τίποτε το παράξενο, αναλογίστηκα,
τα σπίτια πέταξαν τόσους νεκρούς στο δρόμο.

―Πως από δω, Αιμίλιε, του είπα, σ’ είχαμε αφήσει
πριν από τόσα χρόνια στην οθόνη της «Τιτάνιας»
το βράδυ εκείνο πού ’πιασε ανεμόβροχο
και κόπηκε η ταινία στο δέκατο επεισόδιο
του Φου-Μαντσού εναντίον του Κιτρίνου Δράκοντος.
Θυμάμαι, βγήκαμε στην παραλία αλαφιασμένοι
προσέχοντας να μη βουλιάξουμε στα μουχλιασμένα φώτα
ο Αιμίλιος, είπαμε, έμεινε να δει το τέλος.

Με κοίταξε πίσω απ’ την κάμερα
ρυθμίζοντας το βάθος της ομίχλης.
―Δυστυχώς, είπε, ο χρόνος ταξιδεύει
με την πλάτη γυρισμένη προς το σκηνοθέτη.
Δεν μπόρεσα ποτέ να πάρω
ένα πλάνο κοντινό στο πρόσωπό του.

Βασίλης Πολύζος, άμωμοι εν οδώ?
DIZZILAND, εκδ. Εριφύλη 2001

Σημείωση: Το video - ντοκιμαντέρ είναι σε σκηνοθεσία Μηνά Ταταλίδη
από αρχειακό υλικό.
Το ποίημα "άμωμοι εν οδώ?" απαγγέλλει ο Βασίλης Πολύζος.

Κώστας Καρυωτάκης, αντίλογος σε κυβερνητικά και άλλα λαϊκιστικά

Κώστας Καρυωτάκης
ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ

Οι υπάλληλοι όλοι λιώνουν και τελειώνουν
σαν στήλες δύο-δύο μες στα γραφεία,
(Ηλεκτρολόγοι θα'ναι η πολιτεία
κι ο Θάνατος που τους ανανεώνουν.)

Κάθονται στις καρέκλες, μουντζουρώνουν
αθώα λευκά χαρτιά, χωρίς αιτία.
"Συν τη παρούση αλληλογραφία
έχομεν την τιμήν" διαβεβαιώνουν.

Και μονάχα η τιμή τούς απομένει,
όταν ανηφορίζουνε τους δρόμους,
το βράδυ στις οχτώ, σαν κουρντισμένοι.

Παίρνουν κάστανα, σκέπτονται τους νόμους,
σκέπτονται το συνάλλαγμα, τους ώμους
σηκώνοντας οι υπάλληλοι οι καημένοι.

Κώστας Καρυωτάκης, Σάτιρες, Δημόσιοι Υπάλληλοι

γαλέρα, ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2004

Η Κρεολή Σελήνη στο Φεστβάλ Βιβλίου Θεσσαλονίκης / Ο Άνθρωπος από τη Διζιλάνδη

Oscar Wilde, The Harlot's House / Χορεύτρια

THE HARLOT’S HOUSE

We caught the tread of dancing feet, 
We loitered down the moonlit street, 
And stopped beneath the Harlot’s House.
Inside, above the din and fray, 
We heard the loud musicians play 
The “Treues Liebes,” of Strauss
Like strange mechanical grotesques, 
Making fantastic arabesques, 
The shadows raced across the blind.
We watched the ghostly dancers spin, 
To sound of horn and violin, 
Like black leaves wheeling in the wind.
Like wire-pulled Automatons, 
Slim silhouetted skeletons 
Went sidling through the slow quadrille,
Then took each other by the hand, 
And danced a stately saraband; 
Their laughter echoed thin and shrill.
Sometimes a clock-work puppet pressed 
A phantom lover to her breast, 
Sometimes they seemed to try and sing.
Sometimes a horrible Marionette 
Came out, and smoked its cigarette 
Upon the steps like a live thing.
Then turning to my love I said, 
“The dead are dancing with the dead, 
The dust is whirling with the dust.”
But she, she heard the violin, 
And left my side and entered in: 
Love passed into the House of Lust.
Then suddenly the tune went false, 
The dancers wearied of the waltz, 
The shadows ceased to wheel and whirl,
And down the long and silent street, 
The dawn with silver-sandalled feet, 
Crept like a frightened girl.

The Harlot's House
Oscar Wilde, Miscellaneous Poems (1881)

Χορεύτρια, εικαστικό του Βασίλη Πολύζου 2011